عمادیه

لغت نامه دهخدا

( عمادیة ) عمادیة. [ ع ِ دی ی َ ] ( اِخ ) قلعه ای است مستحکم و بزرگ از اعمال موصل که در شمال آن قرار دارد. این قلعه ابتدا ازآن ِ اکراد بود و بنام «آشِب » خوانده میشد، ولی بسبب وسعت و بزرگی آن ، آن را ویران کردند. و در سال 537 هَ.ق. عمادالدین زنگی بن آق سنقر آن را تعمیر کردو به نام خود «عمادیة» نامید. ( از معجم البلدان یاقوت ) ( از تاج العروس ) ( از منتهی الارب ). حمداﷲ مستوفی در ذکر شهرهای دیاربکر و ربیعه چنین می نویسد: «عمادیة شهری بزرگ است و عمادالدوله دیلمی تجدید عمارت کرد و به عمادیة منسوب گردانید. هوائی بغایت خوش دارد.حقوق دیوانیش شصت وهشت هزار دینار است ». رجوع به نزهةالقلوب حمداﷲ مستوفی چ لیدن مقاله سوم ص 105 شود.

عمادیة. [ ع ِ دی ی َ ] ( اِخ ) نام باغی است در کرمانشاه. ( از ناظم الاطباء ).
عمادیه. [ ع ِ دی ی َ ] ( اِخ ) نام یکی از طوایف کرد است که «مسعودی » آنها را ذکر کرده است و این طایفه مشهور به «بهدینان » نیز می باشند. رجوع به کرد تألیف رشیدیاسمی ص 113 و 123 شود.

عمادیه. [ ع ِ ی َ / ی ِ ] ( اِ ) یک قسم پارچه ابریشمین. ( ناظم الاطباء ).

عمادیه. [ ع ِ دی ی َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان بالارخ بخش کدکن شهرستان تربت حیدریه ، واقع در 25هزارگزی جنوب خاوری کدکن ، و در سر راه مالرو عمومی کدکن به رباطسنگ. ناحیه ای است دامنه و دارای آب و هوای معتدل و 83 تن سکنه.آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات ، بنشن و خشکبار است. اهالی به زراعت و گله داری و کرباس بافی اشتغال دارند. راه آن مالرو است و از طریق جوادیه میتوان اتومبیل برد. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9 ).

دانشنامه عمومی

ئامێدی ( به عربی: العمادیة ) شمالی ترین شهر اقلیم کردستان عراق است و در ۱۰۰ کیلومتری شهر موصل و در استان دهوک واقع شده است. این شهر مشرف بر درهٔ رودخانه های زاب بزرگ و خابور است و از این رو موقعیت راهبردی مهمی دارد.
با این که عمادیه تنها ۱۷ کیلومتر با مرز ترکیه فاصله دارد ولی برای رفتن از عمادیه به ترکیه باید از مسیر عمادیه - دهوک - زاخو و مرز ابراهیم خلیل گذر کرد که مسیری ۹۰کیلومتری است. در این شهر آب انبارهای بزرگی برای گردآوری آب باران کنده شده است. [ ۱]
در سدهٔ نوزدهم در این شهر ۶ هزار نفر زندگی می کردند که ۲۵۰۰ نفر آن ها کرد، ۱۹۰۰ نفر یهودی و ۱۶۰۰ نفر کلدانی بودند. [ ۲]
نام این شهر از عمادالدین زنگی گرفته شده که دژ آن را در سال ۱۱۴۲ میلادی بازسازی کرد. شهر عمادیه بر فراز یک کوه ساخته شده و در قدیم تنها راه رسیدن به آن پلکانی سنگی در دل کوه بود. پس از اخراج خلیفه ها از بغداد، عمادیه سده های پیاپی زیر فرمانروایی یک پاشا قرار داشت. این پاشا شاهزاده ای از خاندان شاهی بنی عباس بود و از ثروتمندترین فرمانروایان منطقه به شمار می آمد. در عمادیه، ویرانه های آشوری و ویرانه های یک کنیسه و یک کلیسا نیز به چشم می خورد.
عمادیه در قدیم آشِب نام داشت. مسیحیان غربی، عمادیه را زیستگاه مغ های زرتشتی ایرانی در دوران باستان می دانند. [ ۳]
در زمان ساسانیان، آشب در تقسیمات کشوری ایران جزئی از استان بالا از منطقه دل ایران شهر بود. [ ۴]
دژ آشب که از دژهای کردهای حکاری بود به استواری شهرت داشت و فرمانروای آن ابوالهیجاء بن عبدالله نام داشت. پس از مرگ وی، اتابک زنگی که به حکومت موصل و میان رودان گماشته شده بود دژ آشب را تسخیر کرد و به دست نصیرالدین جقر سپرد. وی دستور داد دژ را ویران کنند و در کنار آن دژی دیگر بسازند و او این دژ را عمادیّه نامید. تاریخ تسخیر آشب به دست اتابک عمادالدین زنگی بن آق سنقر ۲۳ رمضان ۵۳۷ق/۱۱ آوریل ۱۱۴۲م بود. [ ۵]
عکس عمادیهعکس عمادیهعکس عمادیهعکس عمادیه

عمادیه (نائین). عمادیه یک روستا در ایران است که در استان اصفهان واقع شده است. [ ۱]
عکس عمادیه (نائین)
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

عَمادیه
(یا: عِمادیه) شهری در کردستان عراق، در ۱۰۰کیلومتری شمال موصل، در حوضۀ آبریز زاب بزرگ. آب و هوایی گرم و ناسالم دارد. ارگ قدیمی شهر در نقطه ای سوق الجیشی ساخته شده است که مواصلات با دره های حاصل خیز سمت چپ زاب، در شرق، و جاده های حوضۀ خابور را در غرب، کنترل می کند. ابن اثیر نام آن را برگرفته از بانی آن، عمادالدین زنگی، می داند و احتمال ضعیف تر آن است که به عمادالدولۀ بویهی منسوب باشد. عمادیه مدت ها زیر سلطۀ خاندانی کُرد بود، که بر عکر شوش، دهوک و حتی زاخو حکومت می کردند و در اواخر عمر حکومتشان گاه به عثمانی و گاه به صفویه متمایل می شدند؛ امّا سرانجام این شهر به قلمرو عثمانی پیوست، و از ۱۹۳۶ جزئی از کشور مستقل عراق شد.

پیشنهاد کاربران

بپرس