علیائیه

لغت نامه دهخدا

( علیائیة ) علیائیة. [ ع َل ْ ئی ی َ ] ( اِخ ) یا علیاویة. از فِرَق غُلاة بودند که حضرت علی بن ابی طالب ( ع ) را خدا میدانستند. رجوع به علیاویة شود.

فرهنگ فارسی

فرقه ای از غلات شیعه از اصحاب علیائ بن ذراع دوسی یا اسدی . این فرقه علی ع بن ابی طالب را خداوند و محمد ص. را بنده و مبعوث وی .
یا علیاویه از فرق غلاه بودند که حضرت علی بن ابی طالب ع را خدا میدانستند

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] علیائیه به افرادی می گویند که در حق امامان خود گزافه گو شدند و ایشان را از حد مخلوقیت خارج کردند.
غلو در ادیان و مذاهب رخدادی انکارناپذیر است. عوامل زیادی علل عقاید غلوآمیز را سامان می دهند. انگیزه های مختلف، عدم تعقل و درک صحیح، تأثیر عقاید باطله و عدم آشنایی با اصول مسلم ادیان ـ به خصوص اسلام ـ از عوامل ایجاد و رشد خرافات افراطی است.
ابزار دوری از غلو
عقل و فهم صحیح و اجتهاد در اسناد دینی و أخذ مسلمات شریعت و شناخت محکمات دینی، ابزاری برای رسیدن به معرفت صحیح و دوری از غلو است که در مکاتب غالیه نیست و یا کمرنگ است. علیائیه به عنوان یکی از فرق رسمی غالیه موضوع بحث این رساله است.
غالیه
این گروه کسانی هستند که در حق امامان خود گزافه گو شدند و ایشان را از حد مخلوقیت خارج کردند و لباس الوهیت را برایشان پوشاندند. از جمله عقاید ایشان تشبیه امامان به خدا و نیز تشبیه خدا به مخلوقات است. منشأ چنین تفکری را باید در ملل و مذاهب دیگری چون مذاهب تناسخی هند و یا حلولی نصاری و یهود جست وجو کرد؛ زیرا یهود خالق را به مخلوق تشبیه می کند و نصاری مخلوق را با خالق مشابه می داند. غلات از این آرا و اندیشه ها متاثر شدند و این اندیشه را که کاملا اندیشه وارداتی بود، در حق امامان و برخی دیگر به کار بردند.
زمینه غلو در شیعه
...

پیشنهاد کاربران

بپرس