[ویکی شیعه] علی صفائی حائری(۱۳۷۸-۱۳۳۰ش)، معروف به عین صاد، روحانی و نویسنده شیعه. وی بر نگرش نظام مند به آموزه های دینی تأکید داشت و در بین نظام های اسلامی، معتقد به تقدّم نظام تربیتی بر نظام های دیگر بود. کتاب های «مسئولیت و سازندگی»، «رشد» و «صراط»، از جمله آثار مهم اوست. صفائی به هنر علاقمند بود و برخی از هنرمندان سینما و شاعران با او ارتباط داشتند. از میانه دهه ۱۳۸۰ شمسی، اندیشه های صفائی مورد توجه بخش هایی از جامعه دانشجویی در ایران بوده است.
علی صفایی در سال ۱۳۳۰ش در قم متولد شد. پدرش شیخ عباس صفایی حائری از علمای قم بود.علی پس از تحصیلات ابتدایی، تحصیل علوم دینی را آغاز کرد. ادبیات را پیش نصرت میانجی و جلیلی آموخت. شرح لمعه را از اسدالله مدنی، میرزا ابوالفضل موسوی تبریزی و سید عبدالکریم موسوی اردبیلی درس گرفت و کتاب رسائل را نزد سید مهدی روحانی خواند و مکاسب و کفایه را در درس محمدتقی ستوده، میرزا حسین نوری و محمد فاضل لنکرانی حاضر شد. صفایی در دروس خارج سید محمد محقق داماد، شیخ مرتضی حائری یزدی و پدرش شیخ عباس صفایی حائری شرکت کرد. او در ۲۲ تیر سال ۱۳۷۸ بر اثر تصادف درگذشت و در گلزار شهدای علی بن جعفر قم دفن شد.
صفایی در سال های پیش از انقلاب معتقد بود که بنای اسلامی، پایه های اسلامی می خواهد و انسان هایی با تربیت اسلامی می توانند بار این بنا را به دوش کشند. از این رو نگران ترویج اندیشه هایی از قبیل افکار سید قطب بود؛ چرا که این اندیشه ها را شعارهایی می دانست که بدون زمینه سازی سر داده شده است. صفائی در سال های پیش از انقلاب، گفته بود «وقتی ولی فقیه از نجف پیام مبارزه می دهد، وظیفه هرکس بر مبنای ظرفیتش متفاوت است. یکی سرباز است و از پادگان فرار می کند، دیگری می تواند جایی را به آشوب بکشد و کسانی هم موظفند نیروهایی را تربیت کنند که انقلاب به آنها نیاز دارد».
علی صفایی در سال ۱۳۳۰ش در قم متولد شد. پدرش شیخ عباس صفایی حائری از علمای قم بود.علی پس از تحصیلات ابتدایی، تحصیل علوم دینی را آغاز کرد. ادبیات را پیش نصرت میانجی و جلیلی آموخت. شرح لمعه را از اسدالله مدنی، میرزا ابوالفضل موسوی تبریزی و سید عبدالکریم موسوی اردبیلی درس گرفت و کتاب رسائل را نزد سید مهدی روحانی خواند و مکاسب و کفایه را در درس محمدتقی ستوده، میرزا حسین نوری و محمد فاضل لنکرانی حاضر شد. صفایی در دروس خارج سید محمد محقق داماد، شیخ مرتضی حائری یزدی و پدرش شیخ عباس صفایی حائری شرکت کرد. او در ۲۲ تیر سال ۱۳۷۸ بر اثر تصادف درگذشت و در گلزار شهدای علی بن جعفر قم دفن شد.
صفایی در سال های پیش از انقلاب معتقد بود که بنای اسلامی، پایه های اسلامی می خواهد و انسان هایی با تربیت اسلامی می توانند بار این بنا را به دوش کشند. از این رو نگران ترویج اندیشه هایی از قبیل افکار سید قطب بود؛ چرا که این اندیشه ها را شعارهایی می دانست که بدون زمینه سازی سر داده شده است. صفائی در سال های پیش از انقلاب، گفته بود «وقتی ولی فقیه از نجف پیام مبارزه می دهد، وظیفه هرکس بر مبنای ظرفیتش متفاوت است. یکی سرباز است و از پادگان فرار می کند، دیگری می تواند جایی را به آشوب بکشد و کسانی هم موظفند نیروهایی را تربیت کنند که انقلاب به آنها نیاز دارد».
wikishia: علی_صفائی_حائری
