علیرضا عباسی

[ویکی شیعه] علی رضا عباسی تبریزی ملقب به شاهنواز (درگذشت ۱۰۳۸ ق) خطاط، خوشنویس و شاعر ایرانی دوره صفویه است. قرآن بزرگ کتابخانه آستان قدس رضوی و کتیبه های سردر بنای خواجه ربیع در مشهد، کتیبه نوشته های حرم امام رضا(ع) از جمله آثار او است. وی از نزدیکان شاه عباس صفوی بود و لقب شاهنواز توسط شاه عباس به وی اعطا شده است.
علی رضا عباسی در تبریز به دنیا آمد از سال تولد و خانواده وی اطلاعاتی در دست نیست. وی نخست در تبریز شاگرد ملامحمد حسین تبریزی و علاءالدین محمد بن محمد تبریزی معروف به علاء بیک بود که خط ثلث و نسخ می نوشت. علیرضا عباسی در اثر ناآرامی های تبریز به قزوین رفت و در مسجد جامع آن شهر ساکن شده و به کار کتابت مشغول شد و قسمتی از کتیبه های آن مسجد را با چند آیه قرآن کریم نوشت. امضاء یا رقم او در این زمان «علیرضا الکتاب» بوده و بدین رقم از سال ۹۸۱ تا ۹۹۰ کتابت از او دیده شده است. این هنرمند اولین بار هنگامی که مسجد جامع قزوین را با چندین کتیبه تزیین کرد، به شهرت رسید. وی در شروع سلطنت شاه عباس در خدمت سردار فرهاد خان از سرداان مهم آن روزگار بود.
علی رضا شعر هم می گفت و علاوه بر خوشنویسی در نقاشی نیز مهارت داشت. از این رو گاهی وی را با رضا عباسی نقاش پرآوازه هم عصرش اشتباه گرفته اند. از آنجایی که علیرضا عباسی، رئیس کتابخانه سلطنتی بوده از این لحاظ موظف بوده است که کلیه کتابهای خطی، مینیاتورها، تذهیب ها و قطعات و مرقعات خطی را که به شاه عباس تقدیم می شده، نام خود را در روی آنها یادداشت و در دفاتر سلطنتی نیز به ثبت برساند و به علت شباهت اسمی بعضی از مستشرقین اروپایی مانند میتوخ آلمانی و بعضی از مورخین و نویسندگان ایرانی به اشتباه علی رضا عباسی را مینیاتور ساز و تذهیب کار معرفی نموده اند در صورتی که این موضوع به احتمال زیاد نباید درست باشد.