رضا عباسی
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
دانشنامه آزاد فارسی
رضا عبّاسی (ح ۹۸۰ـ ح ۱۰۴۴ق)
رضا عبّاسی
نگارگر و طراح ایرانی. از پایه گذاران مکتب اصفهان بود. در دربار شاه عباس صفوی هنرآفرینی می کرد و در دوران حیاتش، مقام و منزلتی والا داشت. از زندگی و احوال او اطلاع دقیقی دردست نیست؛ احتمالاً همان آقا رضا (کاشانی) است. پیش از دریافت لقب عبّاسی، خود را به نام های رضا مصور، رضا، و یا کمینه رضا می خوانده است. رضا عبّاسی روشی را در طراحی و قلم گیری ابتکار کرد که به یافتن ارزش بیانی خط در نگارگری منجر شد. استفاده از خطوط نرم، روان، و دَوَرانی شکلِ برگرفته از کیفیت هماهنگ و پرپیچ و تاب خط شکسته نستعلیق ویژگی کار اوست. در نقاشی هایش، از واقع گرایی آثار کمال الدین بهزاد، و استادش محمدی بسیار تأثیر گرفت. در گرفت وگیر، و طراحی جانوران و رعایت تناسبات، حساسیت و توانایی منحصربه فردی داشت. با این حال در آثارش به طبیعت پردازی با بهره گیری از عمق و پرسپکتیو و یا برجسته کاری نپرداخت. در حقیقت با درآمیختن سنّت های پیشین نگارگری، و بازنمایی حرکات، حالات و عادات مردمان زمانه اش، و جهان واقعی پیرامون خود، شیوه ای را بنیاد نهاد که تا آن زمان در نقاشی ایران سابقه نداشت. شاگردانش، ازجمله شفیع عبّاسی، معین مصوّر، محمد یوسف و افضل الحسینی، با بهره گیری از روش استاد، شاهکارهایی پدید آوردند. رضا عبّاسی از رنگ های محدودتری نسبت به پیشینیان خود بهره گرفت، و برای اولین بار از فام های خاکستری در کنار دیگر رنگ ها استفاده کرد. نقاشی بر روی رقعه، و تک برگ های جداشده از متن کتاب از دیگر دستاوردهای مهم اوست؛ لیکن کتاب هایی همچون شاهنامۀ فردوسی، و دیوان امیرعلی شیر نوایی را نیز مصّور ساخت. برخی از نقاشی های دیواریِ کاخ چهل ستون و عالی قاپو، در اصفهان، را نیز به او نسبت داده اند. ازجمله آثارش عبارت اند از: جوان و درویش (ح ۱۰۲۳ق)، ساقی (ح ۱۰۳۲ق، مجموعۀ هنرهای تزیینی)، بزاز (ح قرن ۱۱ق)، شاه عباس و حکیم شمسا محمد (ح۱۰۴۲ق)، پیرمرد کاتب (ح ۱۰۳۵ق)، دو دلداده (ح ۱۰۳۹ق) و جوان لمیده و یک قوچ (ح ۱۰۴۰ق).
رضا عبّاسی
نگارگر و طراح ایرانی. از پایه گذاران مکتب اصفهان بود. در دربار شاه عباس صفوی هنرآفرینی می کرد و در دوران حیاتش، مقام و منزلتی والا داشت. از زندگی و احوال او اطلاع دقیقی دردست نیست؛ احتمالاً همان آقا رضا (کاشانی) است. پیش از دریافت لقب عبّاسی، خود را به نام های رضا مصور، رضا، و یا کمینه رضا می خوانده است. رضا عبّاسی روشی را در طراحی و قلم گیری ابتکار کرد که به یافتن ارزش بیانی خط در نگارگری منجر شد. استفاده از خطوط نرم، روان، و دَوَرانی شکلِ برگرفته از کیفیت هماهنگ و پرپیچ و تاب خط شکسته نستعلیق ویژگی کار اوست. در نقاشی هایش، از واقع گرایی آثار کمال الدین بهزاد، و استادش محمدی بسیار تأثیر گرفت. در گرفت وگیر، و طراحی جانوران و رعایت تناسبات، حساسیت و توانایی منحصربه فردی داشت. با این حال در آثارش به طبیعت پردازی با بهره گیری از عمق و پرسپکتیو و یا برجسته کاری نپرداخت. در حقیقت با درآمیختن سنّت های پیشین نگارگری، و بازنمایی حرکات، حالات و عادات مردمان زمانه اش، و جهان واقعی پیرامون خود، شیوه ای را بنیاد نهاد که تا آن زمان در نقاشی ایران سابقه نداشت. شاگردانش، ازجمله شفیع عبّاسی، معین مصوّر، محمد یوسف و افضل الحسینی، با بهره گیری از روش استاد، شاهکارهایی پدید آوردند. رضا عبّاسی از رنگ های محدودتری نسبت به پیشینیان خود بهره گرفت، و برای اولین بار از فام های خاکستری در کنار دیگر رنگ ها استفاده کرد. نقاشی بر روی رقعه، و تک برگ های جداشده از متن کتاب از دیگر دستاوردهای مهم اوست؛ لیکن کتاب هایی همچون شاهنامۀ فردوسی، و دیوان امیرعلی شیر نوایی را نیز مصّور ساخت. برخی از نقاشی های دیواریِ کاخ چهل ستون و عالی قاپو، در اصفهان، را نیز به او نسبت داده اند. ازجمله آثارش عبارت اند از: جوان و درویش (ح ۱۰۲۳ق)، ساقی (ح ۱۰۳۲ق، مجموعۀ هنرهای تزیینی)، بزاز (ح قرن ۱۱ق)، شاه عباس و حکیم شمسا محمد (ح۱۰۴۲ق)، پیرمرد کاتب (ح ۱۰۳۵ق)، دو دلداده (ح ۱۰۳۹ق) و جوان لمیده و یک قوچ (ح ۱۰۴۰ق).
wikijoo: رضا_عباسی_(ح_۹۸۰ـ_ح_۱۰۴۴ق)
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید