علی بن محمد بدیهی

[ویکی فقه] بَدیهی ، ابوالحسن علی بن محمد (د ح ۳۸۰ق /۹۹۰م )، شاعر ایرانی عربی سرا بوده و محل تولد او را شهرزور ذکر کرده اند.
لقب بدیهی که بدان شهرت یافته ، ظاهراً از آن جا ناشی شده است که وی در بدیهه سرایی زبردست بوده است ، اما زبردستی او در بدیهه سرایی مسلم نیست ، زیرا به عکس ، وی به کندسرایی مورد هجو قرار گرفته است . وی را به القاب دیگری نظیر حکیمی و نقیب الشعرا نیز خوانده اند لقب حکیمی ظاهراً از آن جا برخاسته که وی در حکمت و فلسفه نیز دستی داشته است ، اما شهرت او به شاعری بیشتر است . در اشعار باقی مانده از او نیز چیزی که بر فیلسوف بودن او اشاره کند، یافت نمی شود؛ آثار فلسفی او چند قطعة منثور است که در منابع پراکنده است .
بدیهی از زبان دیگران
ابوبکر خوارزمی شعر او را - به رغم کثرت - بی ارزش می پنداشت و از باب نقد تنها یک بیت او را درخور توجه می دانست . ثعالبی که این سخن را نقل کرده ، به دفاع از شاعر پرداخته ، و نظر خوارزمی را ستمی در حق او خوانده است . باخرزی نیز در تأیید او، دانش لغوی و نیکویی شعر شاعر را ستوده است .
همراهان
بدیهی دیرزمانی با یحیی بن عدی مصاحبت داشت ، اما پیوندش با صاحب بن عباد ناگسستنی بود، به خصوص که به قول ابوحیان توحیدی ، صاحب نزد بدیهی عروض آموخته بود. ثعالبی برخی از ابیات او را در مدح صاحب بن عباد آورده است .
اساتید
...