علی بن ذوالفقار جرفادقانی اصفهانی

[ویکی فقه] علی بن ذوالفقار جرفادقانی اصفهانی، از شعرا و ادبای قرن یازده و دوازده هجری در اصفهان بوده است.
علی بن ذوالفقار جرفادقانی (گلپایگانی)، از شعرا و ادبای اواخر قرن یازدهم و اوایل قرن دوازدهم هجری در اصفهان بوده است.نصرآبادی در «تذکره» خود گوید: «عمه زاده بندگان مخدومی آقا حسین خوانساری است. شیخ الاسلام جرفادقان است... جوان آراسته قابلی است، درنهایت صلاح. مدّتی در اصفهان خدمت آقا حسین به تحصیل مشغول بود. به تکلیف اهالی آنجا شیخ الاسلام جرفادقان شد. چون خداشناسی دارد مسموع شد که اراده استعفا دارد و از دست مردم جرفادقان به تنگ آمده». محدّث نوری در «الفیض القدسی»به نقل از انهایی که علاّمه مجلسی برای او نوشته، گوید: «السیّد الایّد الحسیب النّسیب اللبیب الادیب الفاضل الکامل المتوقّد الزّکی البارع الالمعی الامیر علی خان الجرفادقانی». اجازه علاّمه مجلسی به او در آخر کتاب «تهذیب» و تاریخ آن جمادی الاولی سنه ۱۰۹۷ق می باشد. این اشعار از اوست: "چون صبح در جوانی اگر پیر می شدم ••• مانند آفتاب جهانگیر می شدم""زین بیش بود قابل پرواز شهپرم ••• هم آشیان اگر به پر تیر می شدم""اگرچه هست صراف عمل بینا به هر نقدی ••• ز روی لطف می گیرد زر سرخ خجالت هم"
وفات
صاحب عنوان در حدود سال ۱۱۳۰ق در گلپایگان وفات یافته است.
آثار و تالیفات
این تالیفات از اوست: ۱. «دو خطبه در تهنیت جلوس شاه سلطان حسین صفوی»، به فارسی؛۲. «دیوان اشعار»؛۳. «شرح قصیده عینیّه» سیّد اسماعیل حمیری: «لِاُمّ عمرو ماللوی مربع» که نسخه ای از آن به شماره ۴۶۹۴ در کتابخانه مجلس شورای اسلامی موجود است.
مهدوی، سیدمصلح الدین، زندگینامه علاّمه مجلسی، ج۲، ص۵۹-۶۱.
...