[ویکی فقه] علی بن تاج الدین بن تقی الدین بن یحیی بن اسماعیل بن عبد الرحمن بن مصطفی السنجاری المکی نویسنده کتاب منائح الکرم می باشد.
«علی بن تاج الدین بن تقی الدین بن یحیی بن اسماعیل بن عبد الرحمن بن مصطفی السنجاری المکی»، عالم، مورخ، خطیب و شاعر حنفی در سال ۱۰۵۷ ق، در شهر مکه مکرمه، در خانواده ای اهل علم و ادب متولد شد. اجداد وی سال ها قبل، از موطن اصلی خود، سنجار، به مکه هجرت کرده و در آنجا مسکن گزیده بودند. وی در کودکی به حفظ قرآن کریم پرداخت و به علومی که در محضر پدر دانشمند خویش آموخته بود بسنده نکرد و برای کسب علوم شرعی و ادبی و غیره از محضر عالمان بسیاری دانش آموخت.
گرایش به تصوف
وی همچنین به تصوف گرایش داشت. از آنجا که تصوف و صوفی گری از رواج و شیوع قابل توجهی در عصر مؤلف؛ یعنی عصر حکومت عثمانی، برخوردار بود، سنجاری نیز علی رغم توجه خاصی که به سنت و مذهب حنفی داشت، از فضای موجود متاثر بود؛ به ویژه اینکه یکی از اساتید وی؛ یعنی بشبیشی، خود از صوفیان بود و استاد دیگر وی، باعلوی نیز توجه خاصی به شرح حال صوفیان نشان می داد و در دو کتاب خود، «السنا الباهر» و «عقد الجواهر» به گردآوری تراجم صوفیان قرن دهم و یازدهم هجری پرداخته بود. تمایلات صوفیانه سنجاری از خلال کراماتی که به برخی افراد نسبت می دهد به خوبی آشکار است.
اساتید
۱. محمد بن عیسی بن ابراهیم بن ابی سلمه؛۲. شهاب الدین احمد بن عبد اللطیف بن احمد بن علی المصری البشبیشی؛۳. جمال الدین باعلوی؛۴. منصور بن عبد الرزاق صالح الطوخی المصری؛۵. احمد بن عبد العزیز؛و...
شاگردان
...
«علی بن تاج الدین بن تقی الدین بن یحیی بن اسماعیل بن عبد الرحمن بن مصطفی السنجاری المکی»، عالم، مورخ، خطیب و شاعر حنفی در سال ۱۰۵۷ ق، در شهر مکه مکرمه، در خانواده ای اهل علم و ادب متولد شد. اجداد وی سال ها قبل، از موطن اصلی خود، سنجار، به مکه هجرت کرده و در آنجا مسکن گزیده بودند. وی در کودکی به حفظ قرآن کریم پرداخت و به علومی که در محضر پدر دانشمند خویش آموخته بود بسنده نکرد و برای کسب علوم شرعی و ادبی و غیره از محضر عالمان بسیاری دانش آموخت.
گرایش به تصوف
وی همچنین به تصوف گرایش داشت. از آنجا که تصوف و صوفی گری از رواج و شیوع قابل توجهی در عصر مؤلف؛ یعنی عصر حکومت عثمانی، برخوردار بود، سنجاری نیز علی رغم توجه خاصی که به سنت و مذهب حنفی داشت، از فضای موجود متاثر بود؛ به ویژه اینکه یکی از اساتید وی؛ یعنی بشبیشی، خود از صوفیان بود و استاد دیگر وی، باعلوی نیز توجه خاصی به شرح حال صوفیان نشان می داد و در دو کتاب خود، «السنا الباهر» و «عقد الجواهر» به گردآوری تراجم صوفیان قرن دهم و یازدهم هجری پرداخته بود. تمایلات صوفیانه سنجاری از خلال کراماتی که به برخی افراد نسبت می دهد به خوبی آشکار است.
اساتید
۱. محمد بن عیسی بن ابراهیم بن ابی سلمه؛۲. شهاب الدین احمد بن عبد اللطیف بن احمد بن علی المصری البشبیشی؛۳. جمال الدین باعلوی؛۴. منصور بن عبد الرزاق صالح الطوخی المصری؛۵. احمد بن عبد العزیز؛و...
شاگردان
...
wikifeqh: علی_بن_تاج_الدین _سنجاری