علی اکبر تشبیهی کاشی

[ویکی فقه] تَشبیهی کاشی، شاعر نیمه دوم قرن دهم و نیمه نخست قرن یازدهم در عهد صفوی است.
سال تولد و مرگ او معلوم نیست.
پدرش گازر (رختشوی) و از سادات کاشان بود.
تشبیهی از کودکی به معاشرت با شاعران رغبت داشت و فنون شعر را نزد ملا فهمی کاشی (متوفی ۱۰۱۴) فراگرفت.

خصوصیات
تذکره نویسان در باره او گفته اند که درویشی مجذوب و قلندر سیرت بود و با کسوت درویشی به جهانگردی می پرداخت و به گردش در گورستانها رغبتی خاص داشت.
شاید رغبت او به سیر در گورستانها، با اعتقادات نقطویان در باره خاک و اهمیت آن به عنوان منشأ هستی ارتباط داشته است، زیرا تشبیهی همانند برخی از قلندران دیگر عهد صفوی نقطوی مذهب و پیرو عقاید محمود پسیخانی بود، ازینرو برخی معاصرانش وی را سرزنش می کردند.
اوحدی بلیانی، از معاصران تشبیهی، وی را در زیّ ملامتیه دانسته است.
تشبیهی در سلوک عرفانی خود به سید ابوالقاسم کاهی (متوفی ۹۸۸) ارادت می ورزید.

درگذشت
تشبیهی چندبار به هند سفر کرد و سرانجام در لاهور ساکن شد و ظاهراً در همان جا درگذشت .
ملاعبدالنبی فخرالزمانی، از معاصران او، سال توطن تشبیهی را در لاهور ۱۰۲۸ ذکر کرده و ابراهیم خلیل مدت عمر وی را هفتاد سال دانسته است.
جلال الدین اکبرشاه (حک: ۹۶۴ـ۱۰۱۴) به تشبیهی عنایت داشت و برای او مقرری تعیین کرده بود.
پس از مرگ اکبرشاه، پسرش جهانگیر از تشبیهی حمایت می کرد.

آثار
...