علی امین

فقط تو را درب چشمان همه بازا بجویم،
درب این زندگانی خفته درم غم،
اشک ریزم و بمانم وفادار قلب اِرَم،
تویی تو مهر این جانم که تا بود زندگانی،
قلب گران را مدهم بر هیچ احدی ز دورانی،
این همین شگفت آسمان و زمین را دارد،
همان گویمت که خدا فقط علی امین را داند،
درازا مدتی جستجو درب این زندگانی داشتم،
عشق را مدید ام و فقط خدا را ز چشمان علی کاشتم،
همین جایگاه مه توست که جانی دگر درش نیه،
شاد روان گردی و کز بازگشتم به سویم بیه،
درب دروازه ارم تو را جویم و ستاره باران مه،
بازا شاد کن و مرو به سوی آن دشت سلیمان ز که.
تکتم کمانی