علم و فناوری در اتحاد جماهیر شوروی به عنوان بخش مهمی از سیاست ملی، رویه ها و هویت ملی عمل می کرد. از زمان لنین تا انحلال اتحاد جماهیر شوروی در اوایل دهه ۱۹۹۰ میلادی، هم علم و هم فناوری ارتباط تنگاتنگی با ایدئولوژی و عملکرد عملی دولت شوروی داشتند و در مسیرهایی مشابه و متمایز از مدل های دیگر کشورها دنبال شدند. بسیاری از دانشمندان بزرگی که در روسیه امپراتوری کار می کردند، مانند کنستانتین تسیولکوفسکی، به کار خود در اتحاد جماهیر شوروی ادامه دادند و علم شوروی را به وجود آوردند.
دولت شوروی توسعه و پیشرفت علم را در اولویت ملی قرار داد و بر علم در تمام سطوح آموزشی تأکید کرد و دانشمندان برتر را به افتخاراتی رساند. در اتحاد جماهیر شوروی سالانه تعداد بسیار زیادی از مهندسان فارغ التحصیل می شدند. دانشمندان شوروی در چندین زمینه مورد تحسین قرار گرفتند که با علم و نوآوری بسیار توسعه یافته در سطح نظری مشخص می شد، هرچند تفسیر و کاربرد کوتاهی داشت. آنها در زمینه هایی مانند ریاضیات و چندین شاخه از علوم فیزیکی، به ویژه فیزیک هسته ای نظری، شیمی و نجوم، در لبه برتر علم بودند. شیمی فیزیکدان و فیزیکدان نیکولای سمینوف اولین شهروند شوروی بود که در سال ۱۹۵۶ میلادی در میان چندین برنده جایزه نوبل اتحاد جماهیر شوروی برنده جایزه نوبل شد و سرگئی نوویکوف ریاضیدان اولین شهروند شوروی بود که در سال ۱۹۷۰ مدال فیلدز را به دست آورد و سپس گریگوری مارگولیس در سال ۱۹۷۸ و ولادیمیر درینفلد در سال ۱۹۹۰ موفق به دریافت مدال شدند.
فنآوری شوروی در زمینه های فیزیک هسته ای بسیار توسعه یافته بود، جایی که مسابقه تسلیحاتی با غرب، سیاست گذاران را متقاعد کرد که منابع کافی را برای تحقیق کنار بگذارند. به دنبال یک برنامه به کارگردانی ایگور کورچاتوف ( بر اساس جاسوسان کمبریج پنج ) ، اتحاد جماهیر شوروی دومین کشوری بود که در سال ۱۹۴۹، چهار سال پس از ایالات متحده، بمب اتمی ساخت. اتحاد جماهیر شوروی یک بمب هیدروژنی را در سال ۱۹۵۳ منفجر کرد، تنها ده ماه پس از ایالات متحده. اکتشافات فضایی نیز بسیار توسعه یافته بود: در اکتبر ۱۹۵۷ اتحاد جماهیر شوروی اولین ماهواره مصنوعی، اسپوتنیک - ۱ را به مدار زمین فرستاد. در آوریل ۱۹۶۱، یک فضانورد شوروی، یوری گاگارین، اولین انسان در فضا شد. شوروی یک برنامه فضایی قوی را تا زمانی که مشکلات اقتصادی منجر به افول آن در دهه ۱۹۸۰ شد را حفظ کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدولت شوروی توسعه و پیشرفت علم را در اولویت ملی قرار داد و بر علم در تمام سطوح آموزشی تأکید کرد و دانشمندان برتر را به افتخاراتی رساند. در اتحاد جماهیر شوروی سالانه تعداد بسیار زیادی از مهندسان فارغ التحصیل می شدند. دانشمندان شوروی در چندین زمینه مورد تحسین قرار گرفتند که با علم و نوآوری بسیار توسعه یافته در سطح نظری مشخص می شد، هرچند تفسیر و کاربرد کوتاهی داشت. آنها در زمینه هایی مانند ریاضیات و چندین شاخه از علوم فیزیکی، به ویژه فیزیک هسته ای نظری، شیمی و نجوم، در لبه برتر علم بودند. شیمی فیزیکدان و فیزیکدان نیکولای سمینوف اولین شهروند شوروی بود که در سال ۱۹۵۶ میلادی در میان چندین برنده جایزه نوبل اتحاد جماهیر شوروی برنده جایزه نوبل شد و سرگئی نوویکوف ریاضیدان اولین شهروند شوروی بود که در سال ۱۹۷۰ مدال فیلدز را به دست آورد و سپس گریگوری مارگولیس در سال ۱۹۷۸ و ولادیمیر درینفلد در سال ۱۹۹۰ موفق به دریافت مدال شدند.
فنآوری شوروی در زمینه های فیزیک هسته ای بسیار توسعه یافته بود، جایی که مسابقه تسلیحاتی با غرب، سیاست گذاران را متقاعد کرد که منابع کافی را برای تحقیق کنار بگذارند. به دنبال یک برنامه به کارگردانی ایگور کورچاتوف ( بر اساس جاسوسان کمبریج پنج ) ، اتحاد جماهیر شوروی دومین کشوری بود که در سال ۱۹۴۹، چهار سال پس از ایالات متحده، بمب اتمی ساخت. اتحاد جماهیر شوروی یک بمب هیدروژنی را در سال ۱۹۵۳ منفجر کرد، تنها ده ماه پس از ایالات متحده. اکتشافات فضایی نیز بسیار توسعه یافته بود: در اکتبر ۱۹۵۷ اتحاد جماهیر شوروی اولین ماهواره مصنوعی، اسپوتنیک - ۱ را به مدار زمین فرستاد. در آوریل ۱۹۶۱، یک فضانورد شوروی، یوری گاگارین، اولین انسان در فضا شد. شوروی یک برنامه فضایی قوی را تا زمانی که مشکلات اقتصادی منجر به افول آن در دهه ۱۹۸۰ شد را حفظ کرد.
