عقاید فلسفی ابن تیمیه

[ویکی فقه] ابن تیمیه با تمسک به دو اصل پیروی از سلف و هماهنگی عقل با ظواهر قرآن و حدیث با فلسفه به مخالفت برخواسته است و آرای فلاسفه را باطل می شمارد و در موارد زیادی آنان را مشرک خوانده و تکفیرشان نموده است.
ابن تیمیه از مخالفان سرسخت قائلان به وحدت وجود است . در رساله ای که تألیف کرده و به نام «حقیقة مذهب الاتحادیین او وحدة الوجود» در ضمن مجموعة الرسائل و المسائل
ابن تیمیه ، «حقیقة مذهب الاتحادیین او وحدة الوجود»، مجموعة الرسائل و المسائل ، ج ۴ـ۵، بیروت ، ۱۴۰۳ق /۱۹۸۳م .
ابن تیمیه اقرار به صانع را امری فطری می داند و به استناد آیه «فَاَقِم ْ وَجْهَک َ لِلدّین ِ حَنیفاً فِطرَت َ اللّه ِ الَّتی فَطَرَ النّاس َ عَلَیْها...»
روم /سوره۳۰، آیه۳۰.
تعلیم انسان هم به وسیله انبیاست ، زیرا انسان ممکن است در این جهان از بسیاری چیزها، مانند علم به اشیاء و خواص و کیفیات آن ها آگاه شود. اما سرنوشت خود را نمی داند، و نمی داند که از کجا آمده است و به کجا خواهد رفت و این فقط با تعلیم انبیا میسر است که هم مبدأ او را بیان می کنند، هم معاد او را. از این رو اثبات معاد هم با دلیل عقلی مذکور در قرآن ممکن است ، چنان که می فرماید: اَلَم ْ یَک ُ نُطْفَةً مِن ْ مَنی َّ یُمْنی ؛ ثُم َّ کان َ عَلَقَةً فَسَوّی ... اَلَیْس َ ذلک َ بِقادِر عَلی اَن ْ یُحْیِی الْمَوْتی .
قیامه/سوره۷۵، آیه۳۷.
...