عطایی رازی

[ویکی فقه] «ابو العلاء، عطاء بن یعقوب کاتب، مشهور به عطایی رازی»، از شاعران دربار غزنویان و معاصر مسعود سعد سلمان است.
وی، در سال ۴۷۱ ق، وفات کرده است.
اختلاف در نسبت برزونامه به او
برخی، «برزونامه» را به وی نسبت داده اند که به نظر پژوهش گر نسخه حاضر در برنامه، این انتساب صحیح نمی باشد. به گفته آقای اکبر نحوی، در خود «برزونامه» نشانه ای که ما را به شاعر آن راهبر تواند بود، دیده نمی شود؛ جز آنکه در یکی از دست نویس ها که به شماره ۱۳۴۹۳ در کتاب خانه مجلس شورای اسلامی نگه داری می شود، کاتب با افزودن بیت های بسیار سست به پایان بخشی از داستان، چنین وانمود می کند که گوینده اشعار، فردوسی است، اما از رهگذر کهن ترین دست نویس این منظومه که به سال ۸۲۹ ق، کتابت شده، شاعر «برزونامه»، شناخته می شود. در دست نویس کتاب خانه کمبریج، یک بار در پشت برگ اول و بار دیگر در پایان منظومه، به نام گوینده آن تصریح شده است. عبارت پشت برگه اول چنین است: «کتاب برزونامه، تصنیف مولانا شمس الدین محمد بن احمد میر بن محمد میر خم...» و عبارت پایانی منظومه، این چنین است: «تمام شد کتاب برزونامه از گفته مولانا شمس محمد کوسج...» . ظاهرا جای تردید نیست که این شمس الدین محمد کوسج، گوینده برزونامه است و از بیت پایان منظومه که می گوید: چو از رزم برزو بپرداختم زگودرز و پیران سخن ساختمبرمی آید که وی از حماسه گویان بوده و علاوه بر سرگذشت برزو، احتمالا داستان های دیگر حماسی را به نظم کشیده است. در باره شمس الدین محمد کوسج، متاسفانه بیش از این اطلاعی در دست نیست، اما از طرز سخنانش پیداست که در قرن هشتم هجری می زیسته است.
عناوین مرتبط
...