عطایای بهشتیان

[ویکی فقه] عطایای بهشتیان (قرآن). بر اساس آیات قرآن کریم، بهشتیان از آنچه پروردگارشان به آنها بخشیده شاد و مسروراند.
بهشتیان، دریافت کنندگان عطایای خداوند هستند:•«ان المتقین فی جنت وعیون ءاخذین ما ءاتـیهم ربهم...:به یقین، پرهیزگاران در باغهای بهشت و در میان چشمه ها قرار دارند، و آنچه پروردگارشان به آنها بخشیده دریافت می دارند، زیرا پیش از آن (در سرای دنیا) از نیکوکاران بودند!» یعنی آنها قابلیت آنچه را که پروردگار مهربان به آنها اعطاء کرده دارند در حالی که از خداوند و از آنچه به آنها داده راضی اند. این معنا از تعبیر به" آخذین" و" ایتاء" و از نسبت ایتاء به پروردگارشان فهمیده می شود. این آیه مطالب قبل خود را تعلیل کرده می فرماید: اگر متقین چنین وضعی دارند به خاطر این است که قبلا یعنی در دنیا در اعمالشان نیکوکار بودند، و اعمال نیکی داشتند. •«ان المتقین فی جنت ونعیم فـکهین بما ءاتـیهم ربهم:ولی پرهیزگاران در میان باغهای بهشت و نعمتهای فراوان جای دارند، و از آنچه پروردگارشان به آنها داده و آنان را از عذاب دوزخ نگاه داشته است شاد و مسرورند!». کلمه" فاکهه" که" فاکهین" از آن گرفته شده، به معنای مطلق میوه است.و بعضی گفته اند: به معنای همه میوه ها، به جز انگور و انار است، وقتی گفته می شود" فلان تفکه و یا فلان فکه" هم معنایش این است که میوه را به یکدیگر دادند، و هم این است که آن را تناول کرد، و در آیه شریفه به هر دو معنا تفسیر شده.بعضی گفته اند: یعنی اهل بهشت با یکدیگر در باره نعمت هایی که خدای تعالی به ایشان داده با هم گفتگو می کنند.و بعضی دیگر معنا کرده اند به اینکه: میوه و فاکهه هایی را که خدا به ایشان داده می گیرند.بعضی هم گفته اند: معنایش این است که: از آن احسان ها که پروردگارشان به ایشان می کند لذت می برند. و برگشت این معنا به همان معنای اول است.بعضی هم گفته اند: معنایش این است که: از آن چه خدا به ایشان داده شگفتی می کنند. که شاید برگشت این هم به معنای دوم باشد.و اگر کلمه" ربهم" را در جمله ای کوتاه دوباره آورد، برای این است که بفهماند پروردگارشان به ایشان عنایتی دارد.