عصر جت ( به انگلیسی:The Jet Age ) ، دوره ای در تاریخ هوانوردی است. این دوره با ظهور هواپیماهای دارای توربین جت و تغییرات اجتماعی که این رویداد به وجود آورد تعریف می شود.
هواپیماهای جت می توانستند بسیار مرتفع تر، سریع تر و دورتر از هواپیماهای ملخی ( پروپلاینر ) قدیمی تر با موتور پیستونی پرواز کنند بنابراین سفر بین قاره ای و درون قاره ای به طور قابل توجهی سریع تر و آسان تر شد. پس از ظهور عصر جت بود که برای اولین بار هواپیماهایی که آمریکای شمالی را ترک می کردند و از اقیانوس اطلس ( و بعداً اقیانوس آرام ) عبور می کردند توانستند بدون توقف به مقصد خود پرواز کنند، و برای اولین بار بسیاری از نقاط جهان را در طی یک روز سفری در دسترس قرار داشت. از آنجایی که هواپیماهای مسافربری بزرگ می توانستند مسافران بیشتری را نسبت به هواپیماهای پیستونی حمل کنند، هزینه کرایه های هواپیما نیز کاهش یافت ( نسبت به تورم ) ، بنابراین افراد از طیف وسیع تری از طبقات اجتماعی و اقتصادی می توانستند هزینه سفر به خارج از کشور خود را داشته باشند.
به غیر از فناوری های جت، در موتورهای ملخی توربین محور پیشرفت هایی در موتور پیستونی ارائه شد که سواری نرم تر و بازده سوخت بهتری را ارائه می کرد. یکی از استثناهای تسلط هواپیماهای مسافربری بزرگ با موتور جت در این زمان، طراحی توربوپراپ ملخ های متقاطع - دوار بود که به تو\ولوف تو - ۱۱۴ ( اولین پرواز در ۱۹۵۷ ) نیرو می داد. این هواپیمای مسافربری می توانست با سرعت، ظرفیت و برد جت های معاصر مطابقت داشته باشد یا حتی از آنان فراتر رود. با این حال، استفاده از این نوع فناوری در هواپیماهای بزرگ پس از سال ۱۹۷۶ به طور کامل به ارتش های نظامی محدود شد.
انتظار می رفت که معرفی هواپیمای مسافربری مافوق صوت کنکورد و حمل و نقل مافوق صوت ( SST ) [ EN ۱] به خدمات عادی در سال ۱۹۷۶ تغییرات اجتماعی مشابهی را به همراه داشته باشد، اما این هواپیما هرگز به موفقیت تجاری دست پیدا نکرد. پس از دو دهه و نیم خدمت، یک سانحه مرگبار در نزدیکی پاریس در جولای ۲۰۰۰ و عوامل دیگر در نهایت باعث شد که پروازهای کنکورد در سال ۲۰۰۳ متوقف شود. این تنها ضرر یک SST در خدمات غیرنظامی بود. فقط یک طرح SST دیگر در ظرفیت غیرنظامی مورد استفاده قرار گرفت یعنی توپولف تو - ۱۴۴ شوروی، اما به دلیل تعمیر و نگهداری زیاد و مسائل دیگر آن هواپیما نیز از رده خارج شد. مک دانل داگلاس، لاکهید و بوئینگ سه تولیدکننده آمریکایی بودند که در ابتدا از دهه ۱۹۶۰ برنامه ریزی برای توسعه طرح های مختلف SST داشتند، اما این پروژه ها در نهایت به دلایل مختلف توسعه ای، هزینه ای و سایر دلایل عملی رها شدند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهواپیماهای جت می توانستند بسیار مرتفع تر، سریع تر و دورتر از هواپیماهای ملخی ( پروپلاینر ) قدیمی تر با موتور پیستونی پرواز کنند بنابراین سفر بین قاره ای و درون قاره ای به طور قابل توجهی سریع تر و آسان تر شد. پس از ظهور عصر جت بود که برای اولین بار هواپیماهایی که آمریکای شمالی را ترک می کردند و از اقیانوس اطلس ( و بعداً اقیانوس آرام ) عبور می کردند توانستند بدون توقف به مقصد خود پرواز کنند، و برای اولین بار بسیاری از نقاط جهان را در طی یک روز سفری در دسترس قرار داشت. از آنجایی که هواپیماهای مسافربری بزرگ می توانستند مسافران بیشتری را نسبت به هواپیماهای پیستونی حمل کنند، هزینه کرایه های هواپیما نیز کاهش یافت ( نسبت به تورم ) ، بنابراین افراد از طیف وسیع تری از طبقات اجتماعی و اقتصادی می توانستند هزینه سفر به خارج از کشور خود را داشته باشند.
به غیر از فناوری های جت، در موتورهای ملخی توربین محور پیشرفت هایی در موتور پیستونی ارائه شد که سواری نرم تر و بازده سوخت بهتری را ارائه می کرد. یکی از استثناهای تسلط هواپیماهای مسافربری بزرگ با موتور جت در این زمان، طراحی توربوپراپ ملخ های متقاطع - دوار بود که به تو\ولوف تو - ۱۱۴ ( اولین پرواز در ۱۹۵۷ ) نیرو می داد. این هواپیمای مسافربری می توانست با سرعت، ظرفیت و برد جت های معاصر مطابقت داشته باشد یا حتی از آنان فراتر رود. با این حال، استفاده از این نوع فناوری در هواپیماهای بزرگ پس از سال ۱۹۷۶ به طور کامل به ارتش های نظامی محدود شد.
انتظار می رفت که معرفی هواپیمای مسافربری مافوق صوت کنکورد و حمل و نقل مافوق صوت ( SST ) [ EN ۱] به خدمات عادی در سال ۱۹۷۶ تغییرات اجتماعی مشابهی را به همراه داشته باشد، اما این هواپیما هرگز به موفقیت تجاری دست پیدا نکرد. پس از دو دهه و نیم خدمت، یک سانحه مرگبار در نزدیکی پاریس در جولای ۲۰۰۰ و عوامل دیگر در نهایت باعث شد که پروازهای کنکورد در سال ۲۰۰۳ متوقف شود. این تنها ضرر یک SST در خدمات غیرنظامی بود. فقط یک طرح SST دیگر در ظرفیت غیرنظامی مورد استفاده قرار گرفت یعنی توپولف تو - ۱۴۴ شوروی، اما به دلیل تعمیر و نگهداری زیاد و مسائل دیگر آن هواپیما نیز از رده خارج شد. مک دانل داگلاس، لاکهید و بوئینگ سه تولیدکننده آمریکایی بودند که در ابتدا از دهه ۱۹۶۰ برنامه ریزی برای توسعه طرح های مختلف SST داشتند، اما این پروژه ها در نهایت به دلایل مختلف توسعه ای، هزینه ای و سایر دلایل عملی رها شدند.
wiki: عصر جت