عزیر

[ویکی الکتاب] معنی عُزَیْرٌ: عزیر که یهود او را به زبان عبری عزرا میخواند، همچنانکه نام یسوع وقتی از عبری به عربی وارد شده به صورت کلمه عیسی درآمده ، و بطوری که میگویند کلمه یوحنا ی عبری در عربی یحیی شده است . و این عزرا همان کسی است که دین یهود را تجدید نمود ، بخت النصر مردان ی...
ریشه کلمه:
عزیر (۱ بار)

. در کلام خدا راجع به هویّت عزیر مطلبی نیامده است ظاهراً عزیر همان است که در تورات عزرا نامیده شده و در تورات فعلی کتابی هست به نام کتاب عزرا مشتمل بر ده باب. و او کسی است که پس از مراجعت از بابل مقداری از کلمات تورات را پیدا کرد و نوشت. در «بنو- ابن» راجع به ابن الله بودن عزیر که آیا یهود او را فرزند حقیقی خدا می‏دانستند یا تشریفی؟ و نیز در بررسی «تورات» راجع به او توضیح داده‏ایم. در تفسیر عیّاشی از ابی سعید خدری از رسول خدا «صلّی اللّه علیه و آله و سلم» نقل شده: «اِشْتَدَ غَضَبُ اللّهِ عَلَی الیَهوُدِ حینَ قالوُا عُزَیرٌ ابنُ الله وَ اشْتَدَّ غَضَبُهُ عَلَی النَّصاری جینَ قالُوا الْمَسیحُ ابْنُ اللهِ وَ اشْتَدَّ غَضَبُ اللهِ عَلی مَنْ اَراقَ دَمی وَ آذانی فی عِتْرِتی». این حدیث در المیزان از درّ المنثور نیز نقل شده و در صدر آن هست: چون روز جنگ احد صورت آن حضرت زخمی شد و دندانش شکست برخاست و دستها را بلند کرد و می‏فرمود:«اِنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ اشْتَدَّ غَضَبُهُ الْیَهُودِ...»

[ویکی شیعه] عزیر (پیامبر). عُزَیر از پیامبران قوم بنی اسرائیل. وی به امر خدا در سن جوانی از دنیا رفت و پس از صدسال زنده شد. در قرآن در سوره توبه ایه ۳۰ نام وی یک بار آمده است. اما در جای دیگر قرآن نیز به وی اشاره ای شده است. در دوره وی بخت النصر پادشاه بابل، بیت المقدس محل سکونت بنی اسرائیل را ویران کرد و آنان را به بابِل به اسارت برد. در یهودیت، عزیر احیاکننده تورات معرفی شده است.
عزیر از نسل هارون برادر موسی(ع) است. او و برادر دوقلویش عزیز از پدر و مادری که ساکن در بیت المقدس بودند به دنیا آمدند. در برخی منابع به ارمیا از وی یاد می شود. وی یکی از پیامبران قوم بنی اسرائیل معرفی شده است. در قرآن یک مرتبه به نام عزیر تصریح شده است. برخی مفسران آیه ۲۵۹ سوره بقره را نیز درباره عزیر دانسته اند. عزیر در دوران پادشاهی هخامنشیان می زیسته است. در زبان عبری و متون یهودی، عزرا خوانده می شود.
بر اساس قرآن و برخی منابع تاریخی عزیر در سن جوانی به امر خدا روح از بدنش جدا شد و پس از صد سال زنده شد. زندگی او در این مرحله سی سال طول کشید. این مسأله در جریان عبور عزیر از روستایی که ساکنان آن از دنیا رفته بودند اتفاق افتاد. عزیر با دیدن استخوان انسان های مرده با خود درباره چگونگی زنده شدن مردگان پرسید. به امر خدا او و مرکبش از دنیا رفتند و پس از صد سال زنده شدند. پس از زنده شدن عزیر از وی درباره مدت زمانی که بر او گذشت سؤال شد. عزیر تصور می کرد یک روز یا کمتر خوابیده است. به او گفته شد صد سال از جان دادنش گذشته است اما غذا و خوراکی که همراهش بود هنوز فاسد نشده است. سپس از سوی خدا به وی گفته شد به استخوان های مرکبش که همزمان با عزیر از دنیا رفته بود نگاه کند تا از چگونگی زنده شدن مردگان و معاد آگاه شود. او پس از این واقعه به توانا بودن خدا اقرار کرد. این ماجرا در سوره بقره ذکر شده است. مراغی از مفسران اهل سنت معتقد است عزیر قبض روح نشده بود بلکه در این مدت در حالتی شبیه بیهوشی به سر می برده است.

عُزَیر
یکی از بزرگان بنی اسرائیل که نامش تنها یک بار در قرآن آمده است. در این آیه، یهودیان که او را و مسیحیان که عیسی را پسر خدا می دانند توبیخ شده اند. (توبه، ۳۰). عُزیر را با عزرا که در کتاب مقدس نامش آمده است یکی دانسته اند و عدهّ ای معتقدند عزیر همان کسی است که روزی بر ویرانۀ شهری رسید و از خود پرسید چگونه خداوند اهل این شهر را پس از مرگ زنده می کند. خداوند او را قبض روح کرد و ۱۰۰ سال بعد زنده اش کرد تا حقیقت رستاخیز بر او آشکار شود (بقره، ۲۵۹). برخی از مفسران او را همان خضر و عده ای دیگر او را ارمیا فرزند خلیفا دانسته اند.