عثمان

عثمان (سرپل ذهاب). عثمان یک روستا در ایران است که در بخش مرکزی شهرستان سرپل ذهاب در استان کرمانشاه واقع شده است. [ ۱]
این روستا در دهستان قلعه شاهین قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۲۱۸ نفر ( ۵۰ خانوار ) بوده است. [ ۲]

عُثمان (طائف ۶عام الفیل ـ مدینه ۳۵ق)
(عثمان بن عَفّان، ملقب به ذوالنورین) سومین خلیفه از خلفای راشدین (حک: ۲۳ـ۳۵ق)، صحابی مشهور و از عشرۀ مبشره از نظر اهل سنّت. مادرش أروی بنت کریز از نوادگان عبدمناف بود. عثمان در زمرۀ کسانی بود که در سال های نخست به دعوت ابوبکر، اسلام آورد. برخی مسلمان شدن او را به سبب ازدواج وی با رقیه دختر رسول خدا دانسته اند. وی تاجری ثروتمند از خاندان بنی امیه و از اشراف مکه بود. پس از رقیه، با ام کلثوم، دختر دیگر رسول خدا که هر دو از خدیجه بودند، ازدواج کرد و از این جهت به ذوالنورین (صاحب دو نور) ملقب شد. چندی از ازدواج با آن ها نگذشته بود که رقیه و ام کلثوم درگذشتند. عثمان ازجمله کسانی بود که به حبشه هجرت کرد، اما اندکی پس از هجرت به مکه بازگشت و سپس به مدینه رفت. به سبب بیماری همسرش رقیه در جنگ بدر شرکت نداشت و در جنگ احد نیز در شمار فراریان بود. به طور کلی عثمان در زمان پیامبر اسلام (ص) نقش عمده ای نداشت و جز در صلح حُدیبیه که به عنوان پیک نزد مشرکان رفته بود، نامی از او در تاریخ دیده نمی شود. وی در حکومت ابوبکر از اشخاص نزدیک به خلیفه بود و کاتب وی به شمار می رفت. در دورۀ عمر بن خطاب نیز نفوذ داشت و نمایندۀ بنی امیه بود. بعد از قتل عمر بن خطاب، عثمان از بین شورای شش نفره ای که عمر تشکیل داده بود، با قبول شرط عبدالرحمان بن عوف مبنی بر عمل به کتاب خدا، سنت پیامبر و سنت شیخین (ابوبکر و عمر) به خلافت برگزیده شد؛ چراکه حضرت علی (ع) شرط عمل به سنت شیخین را نپذیرفته بود. در خلافت عثمان سرزمین های بسیاری ازجمله قفقاز، خراسان، کرمان، قبرس و بخش هایی از شمال افریقا فتح شد. در روم و ایران نیز فتوحات مسلمانان ادامه یافت و یزدگرد سوم در حدود مرو به قتل رسید. بر اثر این فتوحات، ثروت ها و غنایم بسیاری به مرکز خلافت سرازیر شد. اما تقسیم ناعادلانۀ غنایم، در کنار بدعت های دینی، واگذاری فرمانداری شهرها به خاندان بنی امیه، بذل و بخشش های بی حساب عثمان به اعضای خاندان اموی و آزار بعضی از اصحاب بزرگ رسول خدا مانند ابوذر و عمار یاسر، ازجمله عواملی بود که در بروز شورش علیه او نقش مؤثری داشت. او در دورۀ خلافتش، خویشاوندان خود از بنی امیه و نیز کسانی که مطرودین از سوی رسول خدا بودند را در مناصب مهمی گمارد؛ ازجمله مروان بن حکم را بر امور مسلط کرد. بدین سبب، بسیاری از بزرگان صحابه چون طلحه، زبیر، عمار یاسر، عبدالرحمان بن عوف و به ویژه عایشه به شکلی علنی با او مخالفت کردند. رفته رفته اعتراض ها بالا گرفت و اهل بصره، کوفه و مصر علیه وی شوریدند و درصدد قتل او برآمدند. حضرت علی شورشیان را متفرق کرد و مقرر شد که از آن پس عثمان در کارها با صحابه مشورت، و بنی امیه را از خود دور کند. اما این پیمان شکست و حتی مخالفان و شورشیان آزار و اذیت شدند. این بار، شورشیان از خلیفه خواستند که از خلافت کنار رود، و چون او نپذیرفت به مدینه رفتند، خانه اش را محاصره کردند و پس از چند روز او را به قتل رساندند (۱۱ ذی حجه ۳۵ق). مخالفان حضرت علی (ع)، ازجمله طلحه و زبیر و عایشه، قتل عثمان را دستاویزی برای جنگ با علی قرار دادند که به جنگ جمل انجامید. در خلافت عثمان، کار جمع آوری قرآن که از دورۀ ابوبکر آغاز شده بود، به اتمام رسید و به شکل کنونی آن ترتیب یافت.