عبدالوهاب بن محمدصالح برغانی

[ویکی فقه] میرزاعبدالوهاب بن محمدصالح برغانی از آل برغانی که از خاندان های مشهور علمی و زعمای مذهبی قزوین و برغان است بودند.
میرزا عبدالوهاب نزد پدر و عموی خود، شهید ثالث ، درس خواند و به اصفهان و قم و عتبات سفر کرد و از استادان بزرگ حوزه های علمی بهره برد و به اجازاتی چند نایل آمد.او که سالها در کربلا و نجف تدریس می کرد، پس از درگذشت پدرش، در قزوین ریاست دینی یافت و سالهای پایان عمر را به عنوان عالمی نافذالکلمه و محل توجّه عام و خاص و حتی دربار و امرا و شاهزادگان در تهران به سر برد؛ و همراه استادش، سید محمد مجاهد، در جنگ دوم ایران و روس حضور یافت.قدرت فهم و کثرت تتبّع و بیان رسا و احاطه علمی او هم در کتابهای تراجم
محمدحسن بن علی اعتمادالسلطنه، المآثر و الآثار، ج۱، ص۲۲۰، در چهل سال تاریخ ایران، چاپ ایرج افشار، ج ۱، تهران ۱۳۶۳ ش.
آثار علمی او عبارت است از شرح ارشاد علاّ مه حلّی و شرح عرشیّه ملاصدرا .