عبدالله بن محمدباقر مجلسی اصفهانی

[ویکی فقه] میرزا عبداللّه بن علاّمه ملاّمحمّدباقر بن ملاّمحمّدتقی مجلسی، عالم فاضل ادیب، از دانشوران قرن دوازدهم هجری اصفهان می باشد.
میرزا عبداللّه بن علاّمه ملاّمحمّدباقر بن ملاّمحمّدتقی مجلسی، عالم فاضل ادیب از معاشرین و مصاحبین شیخ محمّدعلی حزین بوده و بعد از محاصره اصفهان و سقوط این شهر به دست افاغنه، به خرم آباد مهاجرت نموده و در رمضان ۱۱۳۷ق در آنجا وفات یافته است. «حزین» در مادّه تاریخ وفاتش گوید: نور دیده و دل مجلس آرای زمان ملاّ عبداللّه فاضل عالی شان ••••• در ماه مبارک سفرش شد بجنان تاریخ وفات اوست «ماه رمضان»
سرودن شعر
صاحب عنوان شعر نیز می سروده و «ذرّه» تخلّص داشته است. این رباعی از اوست: آرایشی بهر خس و خار از بهار ماند ••••• نخل حیات ماست که بی برگ و بار ماندچون شاخ خشک دستم از آغوش گل جداست ••••• داغی به دل ز لاله رُخی یادگار ماند
مهدوی، سیدمصلح الدین، زندگینامه علاّمه مجلسی، ج۱، ص۳۶۱.
آقا محمّدخلیل بن محمّداشرف قائنی «رساله ای در شرح حدیث عمران صابی» منقول از حضرت رضا (علیه السّلام) را جهت مشار الیه تصحیح کرده است. این رساله به شماره ۳۳۳۹ در کتابخانه آیت اللّه مرعشی موجود است.
حسینی اشکوری سیداحمد، فهرست مرعشی، ج۹، ص۱۱۶.
...