[ویکی شیعه] ابومحمد عبدالله بن ابی یعفور عبدی کوفی (د ۱۳۱ق /۷۴۹م)، معروف به ابن ابی یعفور محدث شیعی و از خواص اصحاب امام صادق(ع) بود. وی مورد تایید امام صادق(ع) و امام کاظم(ع) بوده و روایات چندی از ایشان در تایید و ستایش ابن ابی یعفور در دست است.
او را به سبب انتساب به عبدالقیس بن اقصی، از نوادگان ربیعه بن نزار، عبدی گفته اند. نام پدرش ــ که به ابویعفور اکبر شهرت داشت ــ واقد و به قولی وقدان بوده است؛ ولی سمعانی لقب او را وقدان دانسته است.
از زندگی ابن ابی یعفور اطلاع چندانی در دست نیست. نجاشی وی را شیعه ای بزرگوار و و دارای قدر و ارزش نزد امام صادق(ع) معرفی نموده است. طوسی در دو جا با عنوان عبدالله ابن ابی یعفور عبدی و عبدالله بن ابی یعفور کوفی به عنوان صحابی امام صادق(ع) از وی یاد کرده است. به گفته نجاشی او در مسجد کوفه قاری بود و کتابی داشت که عده ای از امامیه، از جمله ثابت بن شریح آن را از وی روایت کرده اند.
او را به سبب انتساب به عبدالقیس بن اقصی، از نوادگان ربیعه بن نزار، عبدی گفته اند. نام پدرش ــ که به ابویعفور اکبر شهرت داشت ــ واقد و به قولی وقدان بوده است؛ ولی سمعانی لقب او را وقدان دانسته است.
از زندگی ابن ابی یعفور اطلاع چندانی در دست نیست. نجاشی وی را شیعه ای بزرگوار و و دارای قدر و ارزش نزد امام صادق(ع) معرفی نموده است. طوسی در دو جا با عنوان عبدالله ابن ابی یعفور عبدی و عبدالله بن ابی یعفور کوفی به عنوان صحابی امام صادق(ع) از وی یاد کرده است. به گفته نجاشی او در مسجد کوفه قاری بود و کتابی داشت که عده ای از امامیه، از جمله ثابت بن شریح آن را از وی روایت کرده اند.
wikishia: عبدالله_بن _ابی یعفور
[ویکی اهل البیت] ثقه و بسیار جلیل القدر است در اصحاب ائمه و از حواریین صادقین علیهماالسلام بشمار می رفت و بسیار محبوب حضرت امام صادق علیه السلام بوده و حضرت از او رضایت داشته، چون در مقام اطاعت و امتثال امر آن جناب و قبول قول آن حضرت خیلی ثابت قدم بوده. چنان که روایت است که وقتی به آن حضرت عرض کرد به خدا سوگند! اگر شما اناری را دو نصف کنی و بگویی که این نصف حرام است و این نصف حلال، من شهادت می دهم آن چه را که گفتی حلال، حلال است و آنچه را که گفتی حرام، حرام است! حضرت دو مرتبه فرمود: خدا رحمت کند تو را.
و روایت است که آن حضرت فرمود: من نیافتم احدی را که قبول کند وصیت مرا و اطاعت کند امر مرا مگر عبدالله بن ابی یعفور. و او همان است که دین خود را بر حضرت صادق علیه السلام عرضه کرده. و همان کس است آن حضرت بر او سلام فرستاده و وصیت کرده او را به صدق حدیث و ادای امانت.
و بالجمله؛ در ایام حضرت صادق علیه السلام، در سال طاعون وفات کرد و بعد از فوت او حضرت صادق علیه السلام برای مفضل بن عمر مرقومه ای نوشته که تمام آن ثناء و ترضیه است بر ابن ابی یعفور به کلماتی که دلالت دارد بر جلالت شأن او به مرتبه ای که عقل حیرت می کند، از جمله آن کلمات شریفه این است: «وَقُبِضَ صَلَواتِ اللّهِ عَلی رُوحِهِ مَحْمُودَ الاَثَرِ مَشْکُورَ السَّعْیِ مَغْفُورا لَهُ مَرْحُوما بِرضَی اللّهِ وَ رَسُولِهِ وَ اِمامِهِ عَنْهُ فُبِولادَتی مِنْ رَسُولِ اللّهِ صلی اللّه علیه و آله و سلم ما کانَ فِی عَصِرِنا اَحَدٌ اَطْوَعَ للّهِ وَلِرَسُولِهِ وَلاِمامِهِ مِنْهُ فَماَ زالَ کَذلِکَ حَتّی قَبْضَهُ اللّهُ اِلَیْهِ بِرَحْمَتِهِ وَ صَیِّرَهُ اِلی جَنَّتِهِ الخ».
حاج شیخ عباس قمی, منتهی الآمال قسمت دوم، باب نهم: در تاریخ حضرت صادق علیه السلام
و روایت است که آن حضرت فرمود: من نیافتم احدی را که قبول کند وصیت مرا و اطاعت کند امر مرا مگر عبدالله بن ابی یعفور. و او همان است که دین خود را بر حضرت صادق علیه السلام عرضه کرده. و همان کس است آن حضرت بر او سلام فرستاده و وصیت کرده او را به صدق حدیث و ادای امانت.
و بالجمله؛ در ایام حضرت صادق علیه السلام، در سال طاعون وفات کرد و بعد از فوت او حضرت صادق علیه السلام برای مفضل بن عمر مرقومه ای نوشته که تمام آن ثناء و ترضیه است بر ابن ابی یعفور به کلماتی که دلالت دارد بر جلالت شأن او به مرتبه ای که عقل حیرت می کند، از جمله آن کلمات شریفه این است: «وَقُبِضَ صَلَواتِ اللّهِ عَلی رُوحِهِ مَحْمُودَ الاَثَرِ مَشْکُورَ السَّعْیِ مَغْفُورا لَهُ مَرْحُوما بِرضَی اللّهِ وَ رَسُولِهِ وَ اِمامِهِ عَنْهُ فُبِولادَتی مِنْ رَسُولِ اللّهِ صلی اللّه علیه و آله و سلم ما کانَ فِی عَصِرِنا اَحَدٌ اَطْوَعَ للّهِ وَلِرَسُولِهِ وَلاِمامِهِ مِنْهُ فَماَ زالَ کَذلِکَ حَتّی قَبْضَهُ اللّهُ اِلَیْهِ بِرَحْمَتِهِ وَ صَیِّرَهُ اِلی جَنَّتِهِ الخ».
حاج شیخ عباس قمی, منتهی الآمال قسمت دوم، باب نهم: در تاریخ حضرت صادق علیه السلام
wikiahlb: عبدالله_بن_ابی_یعفور