[ویکی فقه] عبدالرزاق بیگ دنبلی متخلص به «مفتون» در سال ۱۱۷۶ ق در خوی به دنیا آمد. وی از شعرا و فضلا و نویسندگان قرن سیزدهم است.
عبدالرزاق بیگ، پسر نجفقلی بیگلربیگی فرزند شهبازخان دنبلی، از شعرا و فضلا و نویسندگان قرن سیزدهم هجری بود که در ۱۱۷۶ ق در خوی زاده شد. پدرش در خوی و سپس در تبریز حکومت می کرد و باج گزار کریم خان زند و از خانان بزرگ و با نفوذ آذربایجان به شمار می رفت که در روزگار حکومت کریم خان به فرمان وی به حکومت آذربایجان منصوب شد. پدر دنبلی در ده سالگی او را با عنوان «گروگان» به شیراز روانه ساخت و عبدالرزاق چهارده سال از عمر خود را در آن جا گذراند. سپس در جست وجوی ملک پدر و نیاکانش به خوی و تبریز رفت؛ اما فرصت را از دست رفته یافت. از این روی نزد فقها و علما و شعرای عصر به فراگیری دانش پرداخت و در علوم رایج زمان و ادب فارسی و خوش خطی، توانا شد و پس از مرگ کریم خان (۱۱۹۳ ق)، به آذربایجان بازگشت و در روزگار فترت پس از کریم خان به اصفهان رفت و به آقا محمدخان و فتحعلی شاه قاجار پیوست و از مقربان و رجال به نام دربار فتحعلی شاه شد و به دلیل معلومات گسترده اش، نزد میرزا ابوالقاسم قایم مقام به سرعت از احترام و بزرگی برخوردار شد.
دوران زندگی
عبدالرزاق در زندگی خود با سه دوره مهم هم روزگار بود: عصر کریم خان زند و جانشینان او (۱۲۰۹- ۱۱۶۳ ه. ق)؛ عصر آقا محمدخان قاجار، مؤسس سلسله قاجار (۱۲۱۱- ۱۲۰۰ ق)؛ عصر فتحعلی شاه قاجار (۱۲۵۰- ۱۲۱۲ ق). وی در این دوران، جنگ ها و روی دادهای فراوانی را از نزدیک دید و از آن ها در شهیرترین کتاب خود، مآثر سلطانیه گزارش کرد و به شرح تاریخ قاجار تا ۱۲۴۱ ق پرداخت و وقایع این دوران را با دقت شرح داد.
سبک عبدالرزاق در شعر و نثر
به گفته ملک الشعرای بهار، سبک عبدالرزاق شیوه ای میان جوینی و وصاف و شیخ بود و در شعر نیز به شیوه شاعران پیشینی عراقی و سلجوقی می سرود و در نثر و نظم از بزرگان پارسی زبانش می توان برشمرد. مفتون تخلص شعری اوست.
آثار
...
عبدالرزاق بیگ، پسر نجفقلی بیگلربیگی فرزند شهبازخان دنبلی، از شعرا و فضلا و نویسندگان قرن سیزدهم هجری بود که در ۱۱۷۶ ق در خوی زاده شد. پدرش در خوی و سپس در تبریز حکومت می کرد و باج گزار کریم خان زند و از خانان بزرگ و با نفوذ آذربایجان به شمار می رفت که در روزگار حکومت کریم خان به فرمان وی به حکومت آذربایجان منصوب شد. پدر دنبلی در ده سالگی او را با عنوان «گروگان» به شیراز روانه ساخت و عبدالرزاق چهارده سال از عمر خود را در آن جا گذراند. سپس در جست وجوی ملک پدر و نیاکانش به خوی و تبریز رفت؛ اما فرصت را از دست رفته یافت. از این روی نزد فقها و علما و شعرای عصر به فراگیری دانش پرداخت و در علوم رایج زمان و ادب فارسی و خوش خطی، توانا شد و پس از مرگ کریم خان (۱۱۹۳ ق)، به آذربایجان بازگشت و در روزگار فترت پس از کریم خان به اصفهان رفت و به آقا محمدخان و فتحعلی شاه قاجار پیوست و از مقربان و رجال به نام دربار فتحعلی شاه شد و به دلیل معلومات گسترده اش، نزد میرزا ابوالقاسم قایم مقام به سرعت از احترام و بزرگی برخوردار شد.
دوران زندگی
عبدالرزاق در زندگی خود با سه دوره مهم هم روزگار بود: عصر کریم خان زند و جانشینان او (۱۲۰۹- ۱۱۶۳ ه. ق)؛ عصر آقا محمدخان قاجار، مؤسس سلسله قاجار (۱۲۱۱- ۱۲۰۰ ق)؛ عصر فتحعلی شاه قاجار (۱۲۵۰- ۱۲۱۲ ق). وی در این دوران، جنگ ها و روی دادهای فراوانی را از نزدیک دید و از آن ها در شهیرترین کتاب خود، مآثر سلطانیه گزارش کرد و به شرح تاریخ قاجار تا ۱۲۴۱ ق پرداخت و وقایع این دوران را با دقت شرح داد.
سبک عبدالرزاق در شعر و نثر
به گفته ملک الشعرای بهار، سبک عبدالرزاق شیوه ای میان جوینی و وصاف و شیخ بود و در شعر نیز به شیوه شاعران پیشینی عراقی و سلجوقی می سرود و در نثر و نظم از بزرگان پارسی زبانش می توان برشمرد. مفتون تخلص شعری اوست.
آثار
...
wikifeqh: عبدالرزاق_مفتون_دنبلی