عبد الغنی النابلسی

[ویکی فقه] «عبد الغنی بن اسماعیل بن عبد الغنی بن اسماعیل کنانی مقدسی دمشقی، مشهور به ابن نابلسی»، است.
در ۱۰۵۰ ق، در دمشق به دنیا آمد.وی حنفی مذهب بود.
اجداد ابن نابلسی
اجدادش از خاندان بنی جماعه، در بیت المقدس بودند و سپس به نابلس نقل مکان کردند. نسب ایشان به عمر بن خطاب می رسد. پدر و جد وی، هر دو، از علما و فضلای مشهور زمان خود بوده اند. جد وی بر «جامع الصغیر» سیوطی، تفسیر نوشته است.
مراحل تحصیل و تدریس
نابلسی، در ۹ سالگی قرآن کریم را از حفظ کرد و سپس به فراگیری علوم دینی و لغوی پرداخت و هنگامی که به ۲۰ سالگی رسید، به تالیف و تدریس در جامع اموی پرداخت. در ۱۰۷۵ ق، به قسطنطنیه (استانبول) سفر کرد و در آنجا با عبد الرزاق گیلانی، نوه عبد القادر گیلانی، دیدار کرد و از طریق او به طریقت قادریه پیوست و «تاج قادری» و شمشیر اجدادی عبد الرزاق را از وی دریافت نمود. پس از بازگشت به دمشق، در مکانی مقابل قبر یحیی بن زکریا، به تدریس علوم گوناگون و آثار کسانی چون سیوطی و ابن عربی پرداخت. در ۱۰۸۷ ق، به واسطه حضور ابوسعید بلخی نقش بندی در دمشق، به طریقت نقش بندیه پیوست و خرقه و عکاز (عصا) این طریقت را از وی دریافت کرد و به سفارش وی، بر رساله منسوب به تاج الدین نقش بندی، شرحی به نام «مفتاح المعیة» نوشت.
سالهای عزلت
...