عابس بن ابی شبیب

[ویکی فقه] عابس بن أبی شُبیب شاکری از یاران باوفای امام حسین (علیه السلام)، و به قولی از خاصّان امام علی (علیه السلام) بود، یکی از شهدای کربلا است.
نام وی عائش و عباس بن حبیب نیز آمده است. پدرش را شبیب، حبیب، شِبْث و لیث نیز گفته اند. عابس فرزند أبی شبیب بن شاکر بن ربیعة بن مالک بن صعب بن معاویة بن کثیر بن مالک بن جشم بن حاشد و مولای- غلام یا هم پیمان- بنی شاکر است.
خصوصیات عابس
او از یاران باوفای امام حسین (علیه السلام) و به قولی از خاصّان امام علی (علیه السلام) بود. عابس از مهتران، دلاوران، سخنوران، عابدان و شب زنده داران شیعه بود.
وفاداری عابس به مسلم
عابس، نخستین کسی بود که در منزل مختار، هنگام قرائت نامه امام حسین (علیه السلام) برای شیعیان کوفه به پاخاست و پس از حمد و ثنای خداوند متعال خطاب به حضرت مسلم (علیه السلام) گفت: من درباره مردم به شما خبر نمی دهم و نمی دانم نیّتشان چیست و از جانب آنها وعده فریبنده نمی دهم. به خدا قسم از چیزی که درباره آن تصمیم گرفته ام سخن می گویم هنگامی که دعوت کنید می پذیرم و همراه شما با دشمنانتان می جنگم و با شمشیر از شما دفاع می کنم تا به پیشگاه خداوند روم و از این کار جز ثواب چیزی نمی خواهم. پس از بیعت کوفیان با حضرت مسلم (علیه السلام)، عابس با شوذب به عنوان پیک، نامه آنان را به امام حسین (علیه السلام) رساند.
شهادت در کربلا
...