طلایع

لاَ تَخْفَی عَلَیْهِ الطَّلاَئِعُ ( الطلایع )
طلیعه ها بر او پوشیده نمی ماند، /دعای عرفه /
چرا طلیعه ها بر او پوشیده نمی ماند مگر در طلیعه ها چه چیزی است که می تواند پوشیده باشد؟
در فراز "لاَ تَخْفَی عَلَیْهِ الطَّلاَئِعُ" ( طلیعه ها بر او پوشیده نمی ماند ) از دعای عرفه، نکته مهمی درباره علم نامحدود الهی و رابطه آن با نیت ها و حرکات اولیه انسان نهفته است. برای درک این عبارت، باید به چند جنبه توجه کرد. اولا، "طلیعه" ( جمع: طلائع ) در لغت به معنای پیشرو، مقدمه، یا نخستین نشانه های یک چیز است. در این عبارت، طلائع می تواند اشاره به نیت های پنهان انسان ( آنچه در قلب می گذرد پیش از عمل ) ، و یا حرکات اولیه و نشانه های ابتدایی یک عمل ( مانند تصمیم های درونی پیش از اجرا ) باشد و یا اشاره به حقایق پنهان در عالم هستی که از چشم دیگران مخفی است. این جمله به ما یادآوری می کند که حتی اندیشه ها و نیات پنهان ما نیز نزد خداوند حاضر است. این موضوع هم ترس از غفلت و هم امید به لطف او را تقویت می کند. اگر بدانیم خدا حتی به "طلائع" ( نیت های اولیه و پنهان از نظر دیگران ) آگاه است، در اعمالمان مراقبت بیشترس خواهیم داشت. طلیعه ها ( نیت ها، حرکات اولیه، یا حقایق پنهان ) به دلیل محدودیت های انسان، معمولاً بر انسانها پوشیده می مانند، ولی خداوند به دلیل علم بی پایان و احاطه اش بر همه چیز، از آنها آگاه است. این عبارت در دعای عرفه هم عظمت خداوند و هم لزوم توجه به باطن اعمال را به ما متذکر می شود.
... [مشاهده متن کامل]