طلایع

[ویکی فقه] طلایع جمع طلیعه است، به معنی جلودار و پیشرو.
در اصطلاح فقه به گروهی گفته می‏شود که پیشاپیش عده قوا حرکت می‏کند و کارهای اطلاعاتی را نیز انجام می‏دهد و از دشمن خبر می‏گیرد.
در مورد حضرت علی (علیه السلام) این گونه روایت شده است:
«انَّهُ رَأی بَعثة العیُون و الطَّلائع بَیْنَ ایدیِ الجُیُوش» «در جنگها قبل از اعزام لشکریان به میدان نبر د، ابتدا گروه گشتی اطلاعاتی را می‏فرستاد تا از احوال دشمن خبر بگیرند.»
برای آگاهی بیشتر به واژه «عین» مراجعه کنید.