طغرل سوم یا طغرل بن ارسلان ( مرگ در ۵۹۰ ه. ق ) نامدار به رکن الدنیاء والدین ابوطالب طغرل بن ارسلان شاه هفدهمین و واپسین سلطان سلجوقی بود که پس از سلطان ارسلان شاه در ۵۷۱ ه. ق ( ۱۱۷۵ م ) ، به سلطنت سلجوقیان عراق به پایتختی همدان رسید. با کشته شدن طغرل سوم، به فرمان سلطان تکش خوارزمشاه، تسلط حکّام سلجوقی در ایران پایان یافت.
قدرت و نفوذ اتابک ایلدُگُز، پس از مرگ او به پسرانش محمد جهان پهلوان و عثمان قزل ارسلان رسید و طغرل را همانند برادرزادهٔ خود تحت حمایت و اقتدا گرفتند. محمد جهان پهلوان و عثمان قزل ارسلان از طرف مادری، برادر ارسلان شاه سلجوقی بودند چرا که ایلدگز با مادر ارسلان شاه ازدواج کرده بود و این دو حاصل این ازدواج بودند. طغرل در آغاز سلطنت، با تدبیر، کفایت و اندیشهٔ اتابک محمد جهان پهلوان، بر نابسامانی ها و نافرمانی ها مسلط شد.
اتابک ایلدگز، در حدود یک ماه، فارس و اصفهان را از سرکشان و عصیان گران پاک ساخت و حاکم انجاز را که مایل به تصاحب آذربایجان بود، برکنار کرد. حکومت بغداد نیز، با اتابکی ایلدگز و کاردانی وی، نتوانست به شیوهٔ دیرین خلفا در راستای اُفول طغرل اقدام کند؛ چنان که مبنای دولت طغرل ثابت قدم تر بود. [ ۱]
عصر ثبات زمام طغرل، با مرگ اتابک او - محمد جهان پهلوان - به پایان رسید. سرداران و امیران دیار نیز مانند قزل ارسلان، از تقلید و تمکین از دولت، سرکشی کردند و باعث شدند، طغرل تا فرجام زندگی قزل ارسلان، در آرامش و آسودگی به سر نبرد.
سرانجام نزاع و اختلاف این دو چنان به اوج رسید؛ که قزل ارسلان قیام کرد و طغرل را به محبس فرستاد؛ تا به مقام حاکم یا امیر امارت دست یابد. ولی ناهنگام، در شعبان ۵۸۷ به قتل رسید. ظاهراً، فرمان مرگ قزل ارسلان از آمران فدائیان اسماعیلیه صادرشده است. [ ۱]
از حوادث مهم این دوران، خصومت والی همدان با خلیفه «الناصر لدین الله» بود. به آن دلیل، خبر اوضاع ناآرام و ستیزهای طغرل و قزل ارسلان به اطلاع خلیفه رسید و به امر خلیفه در بهار ۵۸۴ ه. ق، به نزد قزل ارسلان، جامه ای و خلعت آمران و شهربانان فرستاد و مقرر شد، سپاهیان خلیفه به معبر همدان رهسپار شوند و در کرمانشاه و دینور ارتش و اردوی وسیعی فراهم کنند؛ تا اتابک قزل ارسلان به جلال الدین عبدالله بن یونس وزیر خلیفه بپیوندد و از آن مسیر به سوی همدان حرکت کنند و سلطان سلجوقی را از میان بردارند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفقدرت و نفوذ اتابک ایلدُگُز، پس از مرگ او به پسرانش محمد جهان پهلوان و عثمان قزل ارسلان رسید و طغرل را همانند برادرزادهٔ خود تحت حمایت و اقتدا گرفتند. محمد جهان پهلوان و عثمان قزل ارسلان از طرف مادری، برادر ارسلان شاه سلجوقی بودند چرا که ایلدگز با مادر ارسلان شاه ازدواج کرده بود و این دو حاصل این ازدواج بودند. طغرل در آغاز سلطنت، با تدبیر، کفایت و اندیشهٔ اتابک محمد جهان پهلوان، بر نابسامانی ها و نافرمانی ها مسلط شد.
اتابک ایلدگز، در حدود یک ماه، فارس و اصفهان را از سرکشان و عصیان گران پاک ساخت و حاکم انجاز را که مایل به تصاحب آذربایجان بود، برکنار کرد. حکومت بغداد نیز، با اتابکی ایلدگز و کاردانی وی، نتوانست به شیوهٔ دیرین خلفا در راستای اُفول طغرل اقدام کند؛ چنان که مبنای دولت طغرل ثابت قدم تر بود. [ ۱]
عصر ثبات زمام طغرل، با مرگ اتابک او - محمد جهان پهلوان - به پایان رسید. سرداران و امیران دیار نیز مانند قزل ارسلان، از تقلید و تمکین از دولت، سرکشی کردند و باعث شدند، طغرل تا فرجام زندگی قزل ارسلان، در آرامش و آسودگی به سر نبرد.
سرانجام نزاع و اختلاف این دو چنان به اوج رسید؛ که قزل ارسلان قیام کرد و طغرل را به محبس فرستاد؛ تا به مقام حاکم یا امیر امارت دست یابد. ولی ناهنگام، در شعبان ۵۸۷ به قتل رسید. ظاهراً، فرمان مرگ قزل ارسلان از آمران فدائیان اسماعیلیه صادرشده است. [ ۱]
از حوادث مهم این دوران، خصومت والی همدان با خلیفه «الناصر لدین الله» بود. به آن دلیل، خبر اوضاع ناآرام و ستیزهای طغرل و قزل ارسلان به اطلاع خلیفه رسید و به امر خلیفه در بهار ۵۸۴ ه. ق، به نزد قزل ارسلان، جامه ای و خلعت آمران و شهربانان فرستاد و مقرر شد، سپاهیان خلیفه به معبر همدان رهسپار شوند و در کرمانشاه و دینور ارتش و اردوی وسیعی فراهم کنند؛ تا اتابک قزل ارسلان به جلال الدین عبدالله بن یونس وزیر خلیفه بپیوندد و از آن مسیر به سوی همدان حرکت کنند و سلطان سلجوقی را از میان بردارند.
wiki: طغرل سوم