طرطوس

طَرطوس شهر و بندری در جنوب غربی سوریه، بر ساحل دریای مدیترانه است. از کهن شهرهایی است که به دستور امپراتور کنستانتین در سال ۳۴۶ بازسازی شد و در دورهٔ رومیان و بیزانسی ها شکوفا گشت. [ ۲]
این شهر با ۹۳ هزار نفر جمعیت مرکز استان طرطوس و بزرگ ترین شهر این استان است.
طرطوس پس از لاذقیه دومین بندر بزرگ در کرانه های سوریه است و شهری است تجاری و گردشگری. بیشتر مردم طرطوس عرب های مدیترانهٔ خاوری هستند ولی در حدود ۳ هزار یونانی تبار نیز در شهرک حمیدیه در جنوب طرطوس زندگی می کنند. از زمان آغاز جنگ در عراق، چند هزار مهاجر عراقی نیز به طرطوس آمده اند. [ نیازمند منبع]
جزیره اَرواد که تنها جزیره مسکونی سوریه است در چند کیلومتری کرانهٔ طرطوس واقع شده است.
طرطوس هوایی معتدل و بارش زیاد دارد. نمناکی هوا در تابستان گاه به ۸۰ درصد می رسد.
تاریخ طرطوس به سدهٔ دوم پیش از میلاد می رسد. در آن زمان یک مهاجرنشین فنیقی به نام آرادوس در این مکان بنیاد شد.
بعدها نام آن به آنتی آرادوس تغییر یافت که در لاتین به معنی «روبه روی آرادوس» است.
بندر طرطوس در دوران اتحاد جماهیر شوروی به پایگاهی برای کشتی های روسی در دریای مدیترانه بدل شده بود. [ ۳]
نیروی دریایی روسیه در شهر بندری طرطوس در دریای مدیترانه پایگاهی دریایی را تا سال ۲۰۴۲ میلادی در رهن دارد و از آن جایی که اگر این پایگاه را از دست بدهد، دریای مدیترانه تبدیل می شود به یک دریای تحت کنترل پیمان آتلانتیک شمالی، از این روی شهر بندری طرطوس در روابط سوریه و روسیه دارای اهمیتی استراتژیک است. [ ۴]

طَرطوس
دروازه طرطوس قدیم
شهر و بندری بر کرانۀ دریای مدیترانه، روبه روی جزیره ارواد (آرادوس قدیم) واقع در سوریه. در هزارۀ دوم پ م از ماندگاه های فینیقی های ارواد بود و آنتارادوس نام داشت. در ۳۴۶م امپراتور روم، قسطنطین اول، آن را از نو ساخت. در دوره های روم و روم شرقی شهری پررونق بود. در ۱۷ق مسلمانان این شهر را ویران کردند، اما معاویه آن را از نو ساخت و استحکام بخشید. در جنگ های صلیبی به دست مسیحیان اروپایی افتاد. در این دوره، آن را تورتوسا می خواندند. در قرون میانه یکی از استحکامات دفاعی صلیبی بود. طرطوس از قدیمی ترین مراکز مسیحیت در مشرق زمین به شمار می رود. کلیسای جامع و قلعۀ شهسواران پرستشگاه (قرن ۱۲ ـ ۱۳ م) از آثار تاریخی برجای ماندۀ این شهر است.