طراحی پایا یا پایدار ( به انگلیسی: Sustainable Design ) ، فلسفهٔ طراحی اشیای فیزیکی، ساخت محیط و خدمات است به گونه ای که هم زمان با قوانین پایایی اکولوژی، پایایی اجتماعی و پایایی اقتصادی سازگاری داشته باشد. [ ۱]
اصطلاح پایایی نخستین بار در سال ۱۹۸۶ توسط کمیتهٔ جهانی گسترش محیط زیست تحت عنوان «رویارویی با نیازهای عصر حاضر بدون به مخاطره انداختن منابع نسل آینده برای مقابله با نیازهایشان» مطرح گردید و هر روز بر ابعاد و دامنهٔ آن افزوده تر می شود تا استراتژی های مناسبی پیش روی جهانیان قرار گیرد. گرم شدن کرهٔ زمین، نازک شدن لایهٔ ازن به علت استفاده از آلاینده ها، افزایش آلودگی محیط زیست و انقراض گونه های مختلف زیستی، همه و همه ضرورت بوم شناسی و توجه به مسائل زیست محیطی را دو چندان می کند. شاید بتوان معماری پایدار را که در واقع زیرمجموعهٔ طراحی پایدار است، به عنوان یکی از جریان های مهم معاصر به حساب آورد که عکس العملی منطقی در برابر مسایل و مشکلات عصر صنعت به شمار می رود. طراحی پایدار نوعی از طراحی است که قصد دارد به نیازهای امروز بدون لطمه زدن به منابع نسل های آینده پاسخ دهد. [ ۲]
هدف طراحی پایدار «حذف کامل اثرات مخرب زیست محیطی از طریق طراحی ماهرانه و دقیق» است. [ ۳] بروز طراحی های پایدار نیازمند استفاده از انرژی های تجدیدپذیر، تأثیر حداقلی بر محیط زیست و اتصال انسان به طبیعت است.
میشاییل براونگارت در این رابطه می گوید: «انسان ها مشکل آلایندگی ندارند؛ آن ها مشکل طراحی دارند. اگر انسان ها از همان ابتدا از محصولات، ابزارها، وسایل، خانه ها، کارخانه ها و شهرها به طور هوشمندانه تری استفاده کنند، آن ها حتی نیاز نخواهند داشت که به مفاهیمی مانند، آشغال، آلودگی یا کمبود فکر کنند. یک طراحی خوب، فراوانی، بازیافتِ بی نهایت و لذت را فراهم خواهد کرد. »
در حالی که کاربردهای عملی در میان رشته های مختلف متفاوت است، برخی از اصول رایج به شرح زیر است:
• استفاده از مواد با تأثیرگذاری کم: از مواد غیر - سمی تولید شده به روش پایدار یا مواد بازیافتی که نیاز به انرژی کمی برای فرآوری دارند استفاده کنید.
• بهره وری انرژی: از فرایندهایی برای تولید محصولات استفاده کنید که به حداقل انرژی ممکن نیاز داشته باشد.
• طراحی پایدار از لحاظ عاطفی: از طریق طراحی خوب محصولات را به گونه ای طراحی کنید که میان مردم و محصولات رابطه ای بادوام و ماندگار ایجاد گردد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاصطلاح پایایی نخستین بار در سال ۱۹۸۶ توسط کمیتهٔ جهانی گسترش محیط زیست تحت عنوان «رویارویی با نیازهای عصر حاضر بدون به مخاطره انداختن منابع نسل آینده برای مقابله با نیازهایشان» مطرح گردید و هر روز بر ابعاد و دامنهٔ آن افزوده تر می شود تا استراتژی های مناسبی پیش روی جهانیان قرار گیرد. گرم شدن کرهٔ زمین، نازک شدن لایهٔ ازن به علت استفاده از آلاینده ها، افزایش آلودگی محیط زیست و انقراض گونه های مختلف زیستی، همه و همه ضرورت بوم شناسی و توجه به مسائل زیست محیطی را دو چندان می کند. شاید بتوان معماری پایدار را که در واقع زیرمجموعهٔ طراحی پایدار است، به عنوان یکی از جریان های مهم معاصر به حساب آورد که عکس العملی منطقی در برابر مسایل و مشکلات عصر صنعت به شمار می رود. طراحی پایدار نوعی از طراحی است که قصد دارد به نیازهای امروز بدون لطمه زدن به منابع نسل های آینده پاسخ دهد. [ ۲]
هدف طراحی پایدار «حذف کامل اثرات مخرب زیست محیطی از طریق طراحی ماهرانه و دقیق» است. [ ۳] بروز طراحی های پایدار نیازمند استفاده از انرژی های تجدیدپذیر، تأثیر حداقلی بر محیط زیست و اتصال انسان به طبیعت است.
میشاییل براونگارت در این رابطه می گوید: «انسان ها مشکل آلایندگی ندارند؛ آن ها مشکل طراحی دارند. اگر انسان ها از همان ابتدا از محصولات، ابزارها، وسایل، خانه ها، کارخانه ها و شهرها به طور هوشمندانه تری استفاده کنند، آن ها حتی نیاز نخواهند داشت که به مفاهیمی مانند، آشغال، آلودگی یا کمبود فکر کنند. یک طراحی خوب، فراوانی، بازیافتِ بی نهایت و لذت را فراهم خواهد کرد. »
در حالی که کاربردهای عملی در میان رشته های مختلف متفاوت است، برخی از اصول رایج به شرح زیر است:
• استفاده از مواد با تأثیرگذاری کم: از مواد غیر - سمی تولید شده به روش پایدار یا مواد بازیافتی که نیاز به انرژی کمی برای فرآوری دارند استفاده کنید.
• بهره وری انرژی: از فرایندهایی برای تولید محصولات استفاده کنید که به حداقل انرژی ممکن نیاز داشته باشد.
• طراحی پایدار از لحاظ عاطفی: از طریق طراحی خوب محصولات را به گونه ای طراحی کنید که میان مردم و محصولات رابطه ای بادوام و ماندگار ایجاد گردد.
wiki: طراحی پایدار