[ویکی فقه] طبقه ششم فلاسفه اسلامی، طبقه نوابغ است که می توان از: ابن مسکویه، ابوریحان بیرونی، ابن سینا و ... نام برد.
ابوعلی احمد بن محمد بن یعقوب مسکویه رازی اصلاً اهل ری بوده و مدتی به اتفاق ابوریحان بیرونی و ابن سینا و ابوالخیر و ابوسهل مسیحی و ابونصر عراقی در دربار خوارزمشاه می زیسته است. وفاتش در اصفهان در سال ۴۲۰ واقع شده است. تاریخ تولدش معلوم نیست ولی می گویند عمر طویل یافته است
جمعی از نویسندگان، نامه دانشوران، ج۱، ص۸۳.
ابوریحان محمد بن احمد بیرونی خوارزمی. از شخصیت های درجه اول فرهنگ و تمدن اسلامی است. از نظر برخی مستشرقین، در تمام جهان اسلام نظیر ندارد. رشته تخصصی اش ریاضیات، نجوم، تاریخ، هیئت، داروشناسی، بررسی عقاید و ادیان اقوام و ملل و امثال آنها بوده. چندین کتاب تحقیقی نفیس آفریده که جهان هنوز به اعجاب در آن ها می نگرد از قبیل تحقیق ماللهند، الآثار الباقیة، قانون مسعودی و غیره. بیرونی در سال ۳۶۲ متولد شده و در ۴۴۲ درگذشته است.او زبان های یونانی و سریانی، علاوه بر زبان فارسی و زبان عربی و زبان خوارزمی- که زبان مادری او بوده- می دانسته است. زبان عربی را بهترین زبان ها برای مسائل علمی می داند و علاقه خاصی به این زبان نشان می دهد. می گوید اگر مرا به عربی ناسزا گویند بیشتر دوست دارم از اینکه به برخی زبان های دیگر مرا بستایند. استادان او معلوم نیست جز یک نفر به نام ابونصر بن علی عراقی که ظاهراً همان ابونصر عراقی است که در دربار خوارزمشاه بوده است و معلوم نیست که ابوریحان شاگردانی داشته یا نداشته است.
← عمر طولانی
ابوعلی حسین بن عبد اللّه ابن سینا، اعجوبه دهر و نادره روزگار شناختنش یک عمر و شناساندنش کتابی بسیار قطور می خواهد. خودش گزارش زندگی خود را تا حدود سی و پنج سالگی که به گرگان آمده، به تقاضای یکی از شاگردان املاء کرده است و شاگرد معروفش ابوعبید جوزجانی، بعد آن را تکمیل و تا آخرین روز زندگی اش گزارش کرده است. از این گزارش ها می توان تا حدی زندگی عادی و علمی و سیاسی او را به دست آورد.زندگی ناآرام و پرماجرایی داشته و عمری نسبتاً کوتاه. با این عمر کوتاه و این زندگی پرماجرا، این همه معلومات و خلق این همه آثار حقیقتاً حیرت انگیز است. عجیب این است که با اینکه ابن ابی اصیبعه و ابن قفطی هر دو متن این دو گزارش را بدون اختلاف ضبط کرده اند، جمله آخر را که مدت عمر شیخ است به اختلاف ضبط کرده اند. بنا بر نقل ابن ابی اصیبعه عمر شیخ ۵۴ سال و بنا بر نقل ابن قفطی ۵۸ سال بوده است. بعضی دیگر از روی بعض قرائن احتمال می دهند که عمر شیخ ۶۳ سال بوده است.نکته ای که لازم است گوشزد شود این است که شخصیت بوعلی همه حکمای اسلامی پیش از او را تحت الشعاع قرار داد. بعد از بوعلی، چه در طب و چه در فلسفه، کتاب های او محور بحث و تدقیق و تحشیه و شرح بود.نکته دیگر این که قبل از بوعلی، بغداد مرکز طب و فلسفه بود. بوعلی به بغداد نرفت- پدرش بلخی و مادرش بخارایی است، نیمه اول عمرش در آن حدود گذشته است- به عللی به سوی خراسان و گرگان رهسپار شد و در چند شهر توقف های کوتاهی کرد. عاقبت در اصفهان و همدان- و بیشتر در همدان- رحل اقامت افکند. صیت شهرتش طالبان علم و حکمت را از هر سو به سوی او می کشید. شاگردان زیادی تربیت کرد. شخصیت بوعلی در زمان حیاتش و شهرت کتاب هایش بعد از خودش- که محور بحث میان اهل فضل بود و متخصصان آن کتب بیشتر در ایران یافت می شدند- سبب شد که مرکز ثقل فلسفه و طب از بغداد به ایران منتقل گشت.
ابوالفرج بن طیب
...
ابوعلی احمد بن محمد بن یعقوب مسکویه رازی اصلاً اهل ری بوده و مدتی به اتفاق ابوریحان بیرونی و ابن سینا و ابوالخیر و ابوسهل مسیحی و ابونصر عراقی در دربار خوارزمشاه می زیسته است. وفاتش در اصفهان در سال ۴۲۰ واقع شده است. تاریخ تولدش معلوم نیست ولی می گویند عمر طویل یافته است
جمعی از نویسندگان، نامه دانشوران، ج۱، ص۸۳.
ابوریحان محمد بن احمد بیرونی خوارزمی. از شخصیت های درجه اول فرهنگ و تمدن اسلامی است. از نظر برخی مستشرقین، در تمام جهان اسلام نظیر ندارد. رشته تخصصی اش ریاضیات، نجوم، تاریخ، هیئت، داروشناسی، بررسی عقاید و ادیان اقوام و ملل و امثال آنها بوده. چندین کتاب تحقیقی نفیس آفریده که جهان هنوز به اعجاب در آن ها می نگرد از قبیل تحقیق ماللهند، الآثار الباقیة، قانون مسعودی و غیره. بیرونی در سال ۳۶۲ متولد شده و در ۴۴۲ درگذشته است.او زبان های یونانی و سریانی، علاوه بر زبان فارسی و زبان عربی و زبان خوارزمی- که زبان مادری او بوده- می دانسته است. زبان عربی را بهترین زبان ها برای مسائل علمی می داند و علاقه خاصی به این زبان نشان می دهد. می گوید اگر مرا به عربی ناسزا گویند بیشتر دوست دارم از اینکه به برخی زبان های دیگر مرا بستایند. استادان او معلوم نیست جز یک نفر به نام ابونصر بن علی عراقی که ظاهراً همان ابونصر عراقی است که در دربار خوارزمشاه بوده است و معلوم نیست که ابوریحان شاگردانی داشته یا نداشته است.
← عمر طولانی
ابوعلی حسین بن عبد اللّه ابن سینا، اعجوبه دهر و نادره روزگار شناختنش یک عمر و شناساندنش کتابی بسیار قطور می خواهد. خودش گزارش زندگی خود را تا حدود سی و پنج سالگی که به گرگان آمده، به تقاضای یکی از شاگردان املاء کرده است و شاگرد معروفش ابوعبید جوزجانی، بعد آن را تکمیل و تا آخرین روز زندگی اش گزارش کرده است. از این گزارش ها می توان تا حدی زندگی عادی و علمی و سیاسی او را به دست آورد.زندگی ناآرام و پرماجرایی داشته و عمری نسبتاً کوتاه. با این عمر کوتاه و این زندگی پرماجرا، این همه معلومات و خلق این همه آثار حقیقتاً حیرت انگیز است. عجیب این است که با اینکه ابن ابی اصیبعه و ابن قفطی هر دو متن این دو گزارش را بدون اختلاف ضبط کرده اند، جمله آخر را که مدت عمر شیخ است به اختلاف ضبط کرده اند. بنا بر نقل ابن ابی اصیبعه عمر شیخ ۵۴ سال و بنا بر نقل ابن قفطی ۵۸ سال بوده است. بعضی دیگر از روی بعض قرائن احتمال می دهند که عمر شیخ ۶۳ سال بوده است.نکته ای که لازم است گوشزد شود این است که شخصیت بوعلی همه حکمای اسلامی پیش از او را تحت الشعاع قرار داد. بعد از بوعلی، چه در طب و چه در فلسفه، کتاب های او محور بحث و تدقیق و تحشیه و شرح بود.نکته دیگر این که قبل از بوعلی، بغداد مرکز طب و فلسفه بود. بوعلی به بغداد نرفت- پدرش بلخی و مادرش بخارایی است، نیمه اول عمرش در آن حدود گذشته است- به عللی به سوی خراسان و گرگان رهسپار شد و در چند شهر توقف های کوتاهی کرد. عاقبت در اصفهان و همدان- و بیشتر در همدان- رحل اقامت افکند. صیت شهرتش طالبان علم و حکمت را از هر سو به سوی او می کشید. شاگردان زیادی تربیت کرد. شخصیت بوعلی در زمان حیاتش و شهرت کتاب هایش بعد از خودش- که محور بحث میان اهل فضل بود و متخصصان آن کتب بیشتر در ایران یافت می شدند- سبب شد که مرکز ثقل فلسفه و طب از بغداد به ایران منتقل گشت.
ابوالفرج بن طیب
...
wikifeqh: طبقه_ششم