طاق باز

حالت بر پشت خوابیدن را اصطلاحاً طاق باز می گویند.
قرارگیری طاق باز ( به انگلیسی: Supine position ) متداول ترین وضعیت در اعمال جراحی می باشد. بیمار به حالت صاف بر روی پشت قرار می گیرد در حالی که کف دست های وی در طرفین قرار گرفته باشد. زاویهٔ دست ها با تخت نباید بیش از ۹۰ درجه باشد لازم است ذکر شود که نقاط دارای انحناء، مانند پشت زانو و پشت مچ پا باید به وسیلهٔ بالشتک های کوچکی پر شود تا از وارد آمدن فشار به عروق و اعصاب آن نواحی جلوگیری شود، همچنین می توان با قرار دادن یک بالش کوچک در زیر سر، امتداد ستون فقرات را حفظ نمود[ ۱]
در عمل آپاندکتومی ( برداشتن کامل آپاندیس ) ، ماستکتومی ( برداشتن بافت پستان ) ، عمل قلب باز، عمل های چشمی و عمل های جلوی قفسهٔ سینه بیش ترین کاربرد را دارد.
• پس سر، شانه ها، مهره های گردنی، استخوان خاجی، دنبالچه، پشت زانو و ناحیه پشتی مچ پا فشار زیادی را تحمل می کنند. [ ۲]
• در صورت امکان باید نقاط تحت فشار را با یک پد مخصوص یا بالشتک های کوچک، محافظت کنیم تا سطح تماس با تخت افزایش بیابد. [ ۳]
• دراین وضعیت دستگاه تنفس دچار مشکل می شود چراکه حجم دم و بازدم کمتراز وضعیت ایستاده است.
• حجم خون وارده به قلب افزایش یافته، در نتیجه حجم خروجی هم افزوده می شود بنابراین این وضعیت در بیماران چاق و دارای مشکل قلبی می تواند باعث نارسایی قلبی شود. [ ۴]