صورت فلکی تنین

[ویکی فقه] تِنّین (اژدها، ثُعبان )، از صورتهای فلکی در نیمکره شمالی آسمان است.
این صورت در مجاورت صورتهای فلکی دب اکبر ، دب اصغر ، قیفاووس، شِلیاق ، زرّافه ، عوّا و جاثی قرار گرفته و به صورت ماری بزرگ در گرداگرد قطب شمالیِ دایره البروج تصور شده است.
ریشه کلمه ونام آن در زبانهای مختلف
واژه عربی تنّین احتمالاً از واژه سریانی و آرامی تَنینا گرفته شده است. صورت فلکی تنّین را در فارسی هُشْتُنْبُر می نامیده اند. در افسانه های یونانی، تنّین اژدهایی بوده است که هرکول یا کادموس او را کشت و دندانهایش را در خاک پنهان کرد و از آن ها مردانی مسلّح روییدند
در اسطوره های مشرق زمین
بنا بر اسطوره های کشورهای مختلف مشرق زمین، به هنگام خورشیدگرفتگی یا ماه گرفتگی ، خورشید یا ماه به کام اژدهای فلکی می رود. در گذشته در ایران ، هنگام خورشیدگرفتگی یا ماه گرفتگی بر بام خانه ها روی طشت می زده اند تا اژدها، خورشید یا ماه را آزاد کند. در اسطوره های یونان باستان، میان اژدهای فرضی فلکی و صورت فلکی تنّین ارتباطی وجود ندارد. احتمالاً در تمدنهای پیش از یونان، مانند تمدن بابِل ، این دو اژدها به نوعی با یکدیگر ارتباط داشته اند. شاید بابلیها صورت فلکی تنّین را به این دلیل ابداع کرده اند که نماینده اژدهای گرفتگیها باشد. در میان اعراب، شاعران و منجمان ایرانی، این اژدهای فلکی و صورت فلکی اژدها، هردو، تنّین نامیده شده اند در ادبیات فارسی، اژدهای فلکی و صورت فلکی اژدها یا تنّین با تعابیری همچون اژدهای چرخ، اژدهای گردون یا اژدهای سپهر نیز به کار رفته است. در نجوم دوره اسلامی، برخی ستاره های تنّین نام خاصی دارند و بخشهایی از این صورت فلکی به اشیا یا جانوران تشبیه شده است، مانند ستاره های چهارده، پانزده و شانزده در فهرست صوفی که به دیگپایه تشبیه شده اند و عوائذ که نام مجموع چهار ستاره سر تنّین بوده است وآن را به چهار شتر ماده پیر تشبیه کرده اند
مزاج در احکام نجوم
...