صنوبر

صنوبر (سرده). صنوبر، تبریزی، شالک ( نام علمی: Populus ) [ ۲] درختی است از راسته مالپیگی سانان، تیره بیدیان. نام آن به انگلیسی Poplar است. به درخت صنوبر، سپیدار هم گفته می شود.
تبریزی درختی برگریز است که برگ هایش پیش از ریزش رنگ طلایی روشن تا زرد به خود می گیرند.
صنوبر درختی است که تا ۶ سالگی می تواند به بازده مطلوب برای برداشت چوب برسد. گلپایگان دارای یکی از غنی ترین زیستگاه های صنوبر است و صنوبر گلپایگان گونه ای منحصر به فرد است. به این خاطر گلپایگان را به عنوان شهر صنوبرها می شناسند. تبریزی ها همچون بیدها دارای مجموعه ریشه هایی بسیار قوی و نفوذگر هستند. بنابراین، آنها را نبایستی نزدیک به ساختمان ها و لوله ها کاشت.
تفاوت صنوبر و تبریزی:
صنوبر و تبریزی در ظاهر همسانند ولی زاویهٔ شاخه ها در صنوبر بازتر و تقریباً عمود بر تنه بوده، در حالی که در تبریزی شاخه ها نزدیک به تنه و به موازات تنه هستند.
• Populus section Populus - سپیدارها و صنوبر سفید ( دورقطبی زیرقطبی و معتدل سرد، و کوه های جنوب تر، صنوبر سفید معتدل گرم )
• سپیدار Populus alba
• Populus × canescens
• Populus section Aigeiros - صنوبر سیاه، برخی از چوب های پنبه ای ( آمریکای شمالی، اروپا، آسیای غربی، معتدل )
• صنوبر سیاه Populus nigra
• صنوبر کانادایی Populus × canadensis
• Populus × inopina
• Populus section Tacamahaca - صنوبر بلسان ( آمریکای شمالی، آسیا؛ معتدل خنک )
• صنوبر کالیفرنیایی Populus trichocarpa
• Populus angustifolia
• صنوبر بلسان Populus balsamifera
• Populus cathayana
• Populus laurifolia
• Populus simonii
• صنوبر مغولستانی Populus suaveolens
• Populus szechuanica
• Populus tristis
• صنوبر یون نان Populus yunnanensis
• Populus section Leucoides - صنوبرهای گردنبند یا صنوبرهای بزرگ برگ ( شرق آمریکای شمالی، شرق آسیا؛ معتدل گرم )
• سپیدار ویلسونی Populus wilsonii
• صنوبر مردابی Populus heterophylla
• Populus lasiocarpa
• Populus section Turanga - صنوبرهای نیمه گرمسیری ( جنوب غربی آسیا، شرق آفریقا؛ نیمه گرمسیری تا گرمسیری )
• پده Populus euphratica
• صنوبر رودخانه تانا Populus ilicifolia
• Populus section Abaso - صنوبر مکزیکی ( مکزیک؛ نیمه گرمسیری تا گرمسیری )
• صنوبر مکزیکی Populus mexicana
• Populus guzmanantlensis

صنوبر (poplar)
(یا: درخت تبریزی) درختانی از جنس پوپولوس، متعلّق به تیرۀ بید. گونه های متفاوت صنوبر درختانی دوپایه و با رشد سریع اند که با برگ هایی تقریباً قلبی شکل و سنبله ای آویخته دارند. گرده افشانی آن ها با کمک باد صورت می گیرد. چوب درخت صنوبر سبک و الیاف آن کم وبیش بلند است. از چوب این درختان در بخاری، کبریت سازی، و کاغذسازی استفاده می کنند. این درختان بادشکن های مناسب روستاهایند. اهمیت روزافزون این درختان باعث شده است که نمایندگان هفت کشور اروپایی پس از جنگ جهانی دوم نظر سازمان خواروبار و کشاورزی ملل متحد را برای تشکیل کمیسیون بین المللی صنوبر جلب کنند. ایران در ۱۳۳۴، رسماً به عضویت این کمیسیون درآمد. از آن زمان تاکنون، اقدامات مؤثری برای بهبود وضعیت صنوبرهای شمال و واردات ارقام مقاوم و مفیدتر صورت گرفته است. از مهم ترین گونه های صنوبر می توان به سپیدار (پوپولوس آلبا) اشاره کرد که پوست تنۀ آن صاف و روشن و سطح پشتی برگ های آن سفید و پنبه ای است. این درخت در نقاط استپی کاشته می شود و بیشتر سازگار با زمین های رسی است. سفیدار، قره قواخ، گوی قراخ، کبوده بومی، کبودۀ شیرازی، کلمبورا، و کلمیر از ارقام وابسته به این گونه اند. گونه مهم دیگر کبوده یا شالک (پوپولوس نیگرا) است که هردو سطح برگ آن سبز است و در نقاط استپی کاشت می شود. صنوبر راجه، صنوبر صدفی و تبریزی از ارقام وابسته به این گونه اند. پَده (پوپولوس'افراتیکا) نیز دیگر گونه مهم جنس صنوبر است که چوبی فشرده و کمی سرخ دارد. سفید پلت (پوپولوس کاسپیکا) دیگر گونۀ مهم این جنس است که بومی شمال می باشد. هم اکنون گونه ها و ارقام وارداتی فراوانی در کشور یافت می شوند که در بین آن ها صنوبر اورامریکاناو صنوبر کانادایی (پوپولوس دلتوئیدس) از آن جمله اند.