صنعت هواگرد ( به انگلیسی: aircraft industry ) صنعتی است، که به عنوان بخشی از صنایع هوافضایی، با تولید انواع هواگرد، تجهیزات پرنده و ساخت قطعات مختلف هواپیماها، همچنین ارائه خدمات تعمیر و نگهداری آن ها، کلیه نیازهای هوانوردی را تأمین می نماید. بخش اصلی درآمدهای حاصل از این صنعت، از بخش های هوانوردی نظامی، تجهیزات هوافضا و هواپیماهای مسافربری حاصل می شود.
هدف اصلی صنعت هوافضا طراحی و ساخت وسایل پرنده است، در نتیجه فارغ التحصیلان مهندسی هوافضا می توانند در صنایع و موسسات پژوهشی هواپیمایی، موشکی و ماهواره فعالیت نمایند و همچنین در کلیه سازمان هایی که به نحوی از وسایل پرنده استفاده می کنند، به عنوان کارشناس و محقق خدمت نمایند. اما علاوه بر اشتغال در مراکز فوق، یک مهندس هوافضا با تسلط بر علوم آئرودینامیک، طراحی سازه و روش های طراحی توربوماشین ها توانایی کار در شاخه های متعددی از مهندسی و پروژه های خارج از حیطه صنایع هوافضایی را نیز دارد.
مهندسی هوافضا از زیرشاخه های مهنسی مکانیک سیالات است و کاربرد زمینه های مطالعاتی یک مهندس هوافضا تنها به طراحی هواپیما و وسایل پرنده محدود نمی شود. برای مثال آئرودینامیک خودرو از برخی جهات شباهت زیادی به آئرودینامیک هواپیما دارد و امروزه در اغلب صنایع خودروسازی با استفاده از تونل باد و علم آئرودینامیک، خودروهای کم مصرف تری می سازند. فرایند سیستم های کنترل صنعتی نیز با فرایندهای طراحی کنترل در وسایل پرنده بر یک مبنا است و همچنین سازه خودرو و کشتی مشترکات بسیاری با سازه یک هواپیما دارد و بالاخره توربین های گاز یک نیروگاه یا پالایشگاه همانند یک موتور جت تحلیل و طراحی می گردند. در نتیجه یک مهندس هوافضا علاوه بر شرکت های هوافضایی و ساخت ماهواره، در نیروگاه ها، صنایع نفت و گاز، پالایشگاه ها، صنایع خودروسازی و فرودگاه ها فرصت های شغلی بسیار خوبی دارد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهدف اصلی صنعت هوافضا طراحی و ساخت وسایل پرنده است، در نتیجه فارغ التحصیلان مهندسی هوافضا می توانند در صنایع و موسسات پژوهشی هواپیمایی، موشکی و ماهواره فعالیت نمایند و همچنین در کلیه سازمان هایی که به نحوی از وسایل پرنده استفاده می کنند، به عنوان کارشناس و محقق خدمت نمایند. اما علاوه بر اشتغال در مراکز فوق، یک مهندس هوافضا با تسلط بر علوم آئرودینامیک، طراحی سازه و روش های طراحی توربوماشین ها توانایی کار در شاخه های متعددی از مهندسی و پروژه های خارج از حیطه صنایع هوافضایی را نیز دارد.
مهندسی هوافضا از زیرشاخه های مهنسی مکانیک سیالات است و کاربرد زمینه های مطالعاتی یک مهندس هوافضا تنها به طراحی هواپیما و وسایل پرنده محدود نمی شود. برای مثال آئرودینامیک خودرو از برخی جهات شباهت زیادی به آئرودینامیک هواپیما دارد و امروزه در اغلب صنایع خودروسازی با استفاده از تونل باد و علم آئرودینامیک، خودروهای کم مصرف تری می سازند. فرایند سیستم های کنترل صنعتی نیز با فرایندهای طراحی کنترل در وسایل پرنده بر یک مبنا است و همچنین سازه خودرو و کشتی مشترکات بسیاری با سازه یک هواپیما دارد و بالاخره توربین های گاز یک نیروگاه یا پالایشگاه همانند یک موتور جت تحلیل و طراحی می گردند. در نتیجه یک مهندس هوافضا علاوه بر شرکت های هوافضایی و ساخت ماهواره، در نیروگاه ها، صنایع نفت و گاز، پالایشگاه ها، صنایع خودروسازی و فرودگاه ها فرصت های شغلی بسیار خوبی دارد.
wiki: صنعت هواگرد