صفت در فقه

[ویکی فقه] صفت عبارت است از خصوصیات و ویژگیهای چیزی که به آن، تشخّص و هویت می بخشد. از احکام مرتبط با آن در فقه در بابهای طهارت، جهاد، تجارت، قرض، صلح، شرکت، مضاربه، اجاره، سبق و رمایه و لقطه و نیز در اصول فقه، بحث مفاهیم سخن گفته اند.
کاربرد فقهی وصف عبارت اند:
← در طهارت
مفهوم وصف عبارت است از انتفای حکم از موصوف در صورت انتفای وصف به عنوان نمونه، در مثل «فی الغنم السائمة زکاة؛ در گوسفندی که از مراتع طبیعی می چرد، زکات واجب است» مفهوم آن این است که در گوسفند غیر سائمه (گوسنفدی که به او علف داده می شود) زکات نیست. در ثبوت مفهوم وصف اختلاف است. مشهور قائل به عدم ثبوت اند.