[ویکی فقه] امام موسی کاظم (علیه السّلام) هفتمین پیشوای شیعیان است. ابوابراهیم از کنیه های آن حضرت است؛ ولی «ابوالحسن» کنیۀ مشهور ایشان است. و مشهورترین لقب آن مرد آسمانی، «کاظم» است. پدر آن جناب، «امام صادق (علیه السّلام)» و مادرش «حمیده» نام داشت. آن امام همام، در دورۀ عمر خویش، ستم های چهار خلیفۀ عباسی «ابوالعباس سفاح، منصور دوانیقی، مهدی و هارون» را تحمل کرد.
امام موسی کاظم (علیه السّلام) هفتمین پیشوای شیعیان است. آن بزرگوار، «موسی» نام داشت. ابوابراهیم از کنیه های آن حضرت است؛ ولی «ابوالحسن» کنیۀ مشهور ایشان است. وی را «صابر» و «صالح» لقب داده بودند و مشهورترین لقب آن مرد آسمانی، «کاظم» است. پدر آن جناب، «امام صادق (علیه السّلام)» و مادرش «حمیده» نام داشت. وی بانویی بافضیلت و باتقوا بود. آن امام همام، در دورۀ عمر خویش، ستم های چهار خلیفۀ عباسی را تحمل کرد. این چهار نفر عبارتند از:ابوالعباس سفاح، منصور دوانیقی، مهدی و هارون. خلافت ابوالعباس سفاح، پیش از امامت آن بزرگوار بود. از سال ۱۴۸ که امام صادق (علیه السّلام) به شهادت رسید، دوران امامت امام کاظم آغاز شد. این در حالی بود که منصور دوانیقی به حکومت ستمکارانۀ خویش ادامه می داد.منصور، در طول حکومتش از زجر حبس، مصادرۀ اموال و قتل علویان دریغ نکرد. او مردی خونریز، حسود و بی وفا بود. حتی اطرافیان و دوستانش نیز از آسیب های او در امان نبودند؛ برای مثال او ابومسلم خراسانی را کشت؛ در حالی که او برای به خلافت رساندن منصور بسیار کوشش می کرد. او برای تثبیت پایه های حکومت خود هر مخالفی را آزاد و زندانی می کرد. حضرت کاظم (علیه السّلام) مدت ۱۰ سال، آزارهای منصور را تحمل کرد. وقتی منصور به هلاکت رسید پسرش «مهدی» به حکومت رسید. او شخصی مکار بود. وقتی به حکومت رسید، زندانیان بسیاری را آزاد کرد که بیشتر آنها، شیعیان امام کاظم (علیه السّلام) بودند؛ اما همچنان به شدت مراقب آنان بود. سرانجام وی نتوانست محبوبیت امام کاظم (علیه السّلام) را تحمل کند. به همین دلیل، دستور داد تا امام را از مدینه به بغداد بیاورند و زندانی کنند. پس از او نیز فرزندش هارون، سالها آن مرد بزرگ را زندانی کرد و با این کار نشان داد که از اجدادش چیزی کم ندارد.
برخی از صفات امام کاظم
اکنون برآنیم تا دربارۀ صفات امام هفتم مطالبی را بیاوریم. بی شک هر چه با ویژگی های شخصیتی ایشان آشناتر شویم، ستمکاری دشمنان ایشان را بهتر درمی یابیم.
← کاظم و فرو برنده خشم
گفته شد که خلفای عباسی، در دوران آن امام، چگونه بودند. آنان به جای رسیدگی به حال مردم، سرگرم فساد و عیاشی بودند. در مراسم بسیاری از آنان، هوسرانی و نوشیدن شراب، اموری عادی بود با آنکه همۀ مسلمانان در حرام بودن آنها تردیدی ندارند. آنها برای مردم، جز غرور، مالیات های سنگین و سختگیری، چیزی دیگر نداشتند. در دورۀ خلفای ستمگر عباسی، بیش از همه شیعیان بودند که آزار دیدند.
تربیت شاگرد
...
امام موسی کاظم (علیه السّلام) هفتمین پیشوای شیعیان است. آن بزرگوار، «موسی» نام داشت. ابوابراهیم از کنیه های آن حضرت است؛ ولی «ابوالحسن» کنیۀ مشهور ایشان است. وی را «صابر» و «صالح» لقب داده بودند و مشهورترین لقب آن مرد آسمانی، «کاظم» است. پدر آن جناب، «امام صادق (علیه السّلام)» و مادرش «حمیده» نام داشت. وی بانویی بافضیلت و باتقوا بود. آن امام همام، در دورۀ عمر خویش، ستم های چهار خلیفۀ عباسی را تحمل کرد. این چهار نفر عبارتند از:ابوالعباس سفاح، منصور دوانیقی، مهدی و هارون. خلافت ابوالعباس سفاح، پیش از امامت آن بزرگوار بود. از سال ۱۴۸ که امام صادق (علیه السّلام) به شهادت رسید، دوران امامت امام کاظم آغاز شد. این در حالی بود که منصور دوانیقی به حکومت ستمکارانۀ خویش ادامه می داد.منصور، در طول حکومتش از زجر حبس، مصادرۀ اموال و قتل علویان دریغ نکرد. او مردی خونریز، حسود و بی وفا بود. حتی اطرافیان و دوستانش نیز از آسیب های او در امان نبودند؛ برای مثال او ابومسلم خراسانی را کشت؛ در حالی که او برای به خلافت رساندن منصور بسیار کوشش می کرد. او برای تثبیت پایه های حکومت خود هر مخالفی را آزاد و زندانی می کرد. حضرت کاظم (علیه السّلام) مدت ۱۰ سال، آزارهای منصور را تحمل کرد. وقتی منصور به هلاکت رسید پسرش «مهدی» به حکومت رسید. او شخصی مکار بود. وقتی به حکومت رسید، زندانیان بسیاری را آزاد کرد که بیشتر آنها، شیعیان امام کاظم (علیه السّلام) بودند؛ اما همچنان به شدت مراقب آنان بود. سرانجام وی نتوانست محبوبیت امام کاظم (علیه السّلام) را تحمل کند. به همین دلیل، دستور داد تا امام را از مدینه به بغداد بیاورند و زندانی کنند. پس از او نیز فرزندش هارون، سالها آن مرد بزرگ را زندانی کرد و با این کار نشان داد که از اجدادش چیزی کم ندارد.
برخی از صفات امام کاظم
اکنون برآنیم تا دربارۀ صفات امام هفتم مطالبی را بیاوریم. بی شک هر چه با ویژگی های شخصیتی ایشان آشناتر شویم، ستمکاری دشمنان ایشان را بهتر درمی یابیم.
← کاظم و فرو برنده خشم
گفته شد که خلفای عباسی، در دوران آن امام، چگونه بودند. آنان به جای رسیدگی به حال مردم، سرگرم فساد و عیاشی بودند. در مراسم بسیاری از آنان، هوسرانی و نوشیدن شراب، اموری عادی بود با آنکه همۀ مسلمانان در حرام بودن آنها تردیدی ندارند. آنها برای مردم، جز غرور، مالیات های سنگین و سختگیری، چیزی دیگر نداشتند. در دورۀ خلفای ستمگر عباسی، بیش از همه شیعیان بودند که آزار دیدند.
تربیت شاگرد
...
wikifeqh: صفات_امام_کاظم