صباحی بیدگلی کاشانی

[ویکی فقه] صباحی بیدگلی کاشانی، حاجی سلیمان، متخلص به صباحی، از شاعران ایرانی قرن دوازدهم و اوایل قرن سیزدهم می باشد.
از تاریخ دقیق تولد صباحی اطلاعی نیست، اما از قرائنی، از جمله قدیم ترین مادّه تاریخی که از او به جامانده و آن را در سال ۱۱۴۹ سروده است، می توان حدود آن را حدس زد وی در بیدگل، از توابع کاشان، به دنیا آمد در کودکی، پدرش را از دست داد در جوانی به حج رفت. به مهارت او در ریاضی و هندسه اشاره شده است. در زلزله شدید کاشان در ۱۱۹۶، وی خانوادۀ خود را از دست داد و در این باره مرثیه ای سرود
شخصیت ادبی صاحبی
صباحی یکی از مهم ترین شخصیت های بازگشت ادبی است و همراه با محمد شعله (متوفی ۱۱۶۰)، مشتاق اصفهانی (متوفی ۱۱۷۱)، لطفعلی بیگ آذربیگدلی (متوفی ۱۱۹۵)، سیداحمد هاتف اصفهانی (متوفی ۱۱۹۸)، آقامحمد عاشق اصفهانی (متوفی ۱۱۸۱) و ملاحسین رفیق اصفهانی (متوفی ۱۲۲۶) از تتبع سبک هندی چشم پوشید و از شیوۀ متقدمان پیروی نمود او با هاتف، شهاب ترشیزی (متوفی ۱۲۱۵) و آذر دوستی و معاشرت داشت و ظاهراً تخلص خود را از آذر گرفته است. صبای کاشانی متخلص به صبا (متوفی ۱۲۳۸) و میرزامحمدصادق بزمی بیدگلی متخلص به بزمی، از شاگردان صباحی بودند و هر دو، تخلص از او دارند. صباحی در سرودن مرثیه مهارت داشت و چهارده بندی که به تقلید از محتشم کاشانی (متوفی ۹۹۶) در رثای حضرت سیدالشهداء سروده، بر تمام ترکیب بندهایی که به تقلید از محتشم ساخته شده است مزیت دارد. او در سرودن مادّه تاریخ هم تبحر داشته است.
مدیحه های صباحی
صباحی علاوه بر مدایحی که در نعت رسول اکرم و ائمه اطهار علیهم السلام سروده است، به مدحِ محمدجعفرخان زند، آقامحمدخان قاجار، فتحعلیشاه قاجار، امیرمحمدحسین خان شیبانی و عبدالرزاق خان کاشی نیز پرداخته است.
وفات وی
...