میرزا صادق ( به ترکی آذربایجانی :Mirzə Sadıq ) متولد ۱۸۴۶ در شوشی نوازنده و سازندهٔ ساز تار بود. او بیشتر به خاطر دادن تغییراتی در تار ایرانی و ساختن تار آذربایجانی از روی آن شناخته می شود. [ ۱]
صادق در خانواده ای فقیر از نگهبانان در شهر شوشی به دنیا آمد. در نوجوانی، به آموختن آواز پرداخت اما در ۱۸ سالگی، صدایش را از دست داد. بعدها او به نی، کمانچه و بالاخره تار روی آورد. در اواسط دههٔ سوم از زندگی اش شهرتی به عنوان یک نوازنده در منطقهٔ قفقاز جنوبی و اطراف آن پیدا کرده بود. در دهه ۱۸۹۰، او گروه موسیقی خود را داشت که ترانه های آذربایجانی، ارمنی و گرجی اجرا می کرد. [ ۲]
در اوایل دههٔ ۱۸۷۰، صادق جان با اعمال تغییراتی در تار سنتی ایرانی، شکل جدیدی از این ساز ارائه داد که بعداً با نام تار آذربایجانی یا تار قفقازی شناخته شد. تار ایرانی دارای ۶ سیم در سه جفت است که در سیم بم، یکی از آنها، اکتاو آن است. تار آذربایجانی اختراع صادق جان، یکی سیم بم اضافه تر در کنار ساز بر روی یک گوشی بالا، معمولاً به همراه دو سیم واخوان بر روی گوشی های کوچک فلزی در وسط دسته قرار دارند. همهٔ این سیم ها به همراه سیم های اصلی از روی خرک می گذرند و با سیم گیر در پایین ساز محکم شده اند. [ ۱] در مجموع تار قفقازی ۱۱ سیم و ۷ صدا دارد.
نوازنده ها در گذشته ساز را روی زانوی خود قرار می دادند که با تغییرات اعمال شده توسط صادق جان، مثل کوچک تر کردن کاسه، نوع جدیدی از اجرا رایج شد که ساز در آغوش نوازنده و روی سینهٔ او قرار می گیرد. در قرن بیستم تار از نمادهای موسیقی در جمهوری آذربایجان شد.
نقش یک تار قفقازی بر روی پول یک مناتی آذربایجان که در سال ۲۰۰۶ چاپ شد، قرار دارد. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفصادق در خانواده ای فقیر از نگهبانان در شهر شوشی به دنیا آمد. در نوجوانی، به آموختن آواز پرداخت اما در ۱۸ سالگی، صدایش را از دست داد. بعدها او به نی، کمانچه و بالاخره تار روی آورد. در اواسط دههٔ سوم از زندگی اش شهرتی به عنوان یک نوازنده در منطقهٔ قفقاز جنوبی و اطراف آن پیدا کرده بود. در دهه ۱۸۹۰، او گروه موسیقی خود را داشت که ترانه های آذربایجانی، ارمنی و گرجی اجرا می کرد. [ ۲]
در اوایل دههٔ ۱۸۷۰، صادق جان با اعمال تغییراتی در تار سنتی ایرانی، شکل جدیدی از این ساز ارائه داد که بعداً با نام تار آذربایجانی یا تار قفقازی شناخته شد. تار ایرانی دارای ۶ سیم در سه جفت است که در سیم بم، یکی از آنها، اکتاو آن است. تار آذربایجانی اختراع صادق جان، یکی سیم بم اضافه تر در کنار ساز بر روی یک گوشی بالا، معمولاً به همراه دو سیم واخوان بر روی گوشی های کوچک فلزی در وسط دسته قرار دارند. همهٔ این سیم ها به همراه سیم های اصلی از روی خرک می گذرند و با سیم گیر در پایین ساز محکم شده اند. [ ۱] در مجموع تار قفقازی ۱۱ سیم و ۷ صدا دارد.
نوازنده ها در گذشته ساز را روی زانوی خود قرار می دادند که با تغییرات اعمال شده توسط صادق جان، مثل کوچک تر کردن کاسه، نوع جدیدی از اجرا رایج شد که ساز در آغوش نوازنده و روی سینهٔ او قرار می گیرد. در قرن بیستم تار از نمادهای موسیقی در جمهوری آذربایجان شد.
نقش یک تار قفقازی بر روی پول یک مناتی آذربایجان که در سال ۲۰۰۶ چاپ شد، قرار دارد. [ ۳]
wiki: صادق جان