شیمی خوراک یا شیمی موادغذایی ( به انگلیسی: Food Chemistry ) ، شاخه ای از دانش بنیادین شیمی و علوم غذایی است که به بررسی و مطالعهٔ فرایندها و برهم کنش های شیمیایی همه اجزای زیستی و غیر زیستی خوراکی ها و ساختار شیمیایی و خواص مواد غذایی و تغییرات شیمیایی آن ها را در مراحل فراوری، تهیه، توزیع، مصرف و نگهداری می پردازد. [ ۱]
این دانش، مشترکات بسیاری با زیست شیمی از قبیل کربوهیدراتها، لیپیدها و پروتئینها دارد، اما بخش های فراتری نظیر رنگ، مزه، افزودنی های غذایی، مواد معدنی، آب، آنزیم ها و ویتامین ها را نیز شامل می گردد.
مواد مغذی اصلی هر سلول زنده هستند. در ساختمان آن ها نه تنها کربن، هیدروژن و اکسیژن وجود دارد، بلکه ازت و گاهی گوگرد نیز موجود می باشد. پروتئین ها مسئول انجام اعمال گوناگونی هستند. نقش آن ها از تشکیل ماده انقباضی عضلات گرفته تا ساختن بعضی از هورمون ها، آنزیم ها و آنتی بادی ها، تبدیل انرژی شیمیایی به کار و انتقال اکسیژن و هیدروژن متنوع می باشد.
عنصرهای غذایی ( که معمولاً به عنوان معدنی در رژیم غذایی شناخته می شوند ) یا مواد معدنی عناصر شیمیایی مورد نیاز موجودات زنده، ارگانیسم ها، به غیر از چهار عنصر کربن، هیدروژن، نیتروژن و اکسیژن، در مولکول های آلیِ عنصری رایج هستند. [ ۲] اصطلاحِ «مواد معدنی در رژیم غذایی» یک اصطلاحِ باستان گرایانه است، زیرا به موادی که اشاره دارد همان عناصر شیمیایی هستند تا مواد معدنی واقعی.
عناصر شیمیایی به ترتیبِ فراوانی در بدن انسان، شامل هفت عنصر عمده در رژیم غذایی: کلسیم، فسفر، پتاسیم، گوگرد، سدیم، کلر، و منیزیم است. [ ۳] عناصر غذایی مهم و لازم برای زندگی پستانداران، شامل: آهن، کبالت، مس، روی، منگنز، مولیبدن، ید، برم، و سلنیوم است. این ها نیز «عناصر غذایی جزئی»، یا «ریزمغذی» ها هستند که این واژهٔ «جزئی» یا «ریز» اشاره به «مقدار» و نه به «اهمیت» آنهاست. از آنجا که محتوای مواد معدنی ها در مواد غذایی را سوختنی ها و بخارشدنی ها تشکل نداده اند، روش های تجزیه وتحلیل تغذیهٔ شامل احتراق ممکن است محتوای مواد معدنیِ کلِ مواد غذایی را به عنوان «خاکستر خام» گزارش کنند.
رنگ خوراکی یا رنگ آمیزی غذا ( افزودنی رنگی ) ، به رنگدانه ها یا موادی گفته می شوند که در صورت افزودنشان به غذا یا نوشیدنی باعث انتقال رنگ به آن ها می گردند. این مواد در اشکال مختلف مایع، پودر، ژل و خمیر یافت می شوند. رنگ های خوراکی هم در تولید مواد غذایی تجاری و هم در آشپزی و پخت وپز خانگی مورد استفاده قرار می گیرند. با توجه به میزان ایمنی ( سلامت ) و به طور کلی در دسترس بودن، رنگ های خوراکی در مصارف غیر خوراکی متنوعی از قبیل لوازم آرایشی، داروسازی، صنایع دستی و تجهیزات پزشکی مورد استفاده قرار می گیرند. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین دانش، مشترکات بسیاری با زیست شیمی از قبیل کربوهیدراتها، لیپیدها و پروتئینها دارد، اما بخش های فراتری نظیر رنگ، مزه، افزودنی های غذایی، مواد معدنی، آب، آنزیم ها و ویتامین ها را نیز شامل می گردد.
مواد مغذی اصلی هر سلول زنده هستند. در ساختمان آن ها نه تنها کربن، هیدروژن و اکسیژن وجود دارد، بلکه ازت و گاهی گوگرد نیز موجود می باشد. پروتئین ها مسئول انجام اعمال گوناگونی هستند. نقش آن ها از تشکیل ماده انقباضی عضلات گرفته تا ساختن بعضی از هورمون ها، آنزیم ها و آنتی بادی ها، تبدیل انرژی شیمیایی به کار و انتقال اکسیژن و هیدروژن متنوع می باشد.
عنصرهای غذایی ( که معمولاً به عنوان معدنی در رژیم غذایی شناخته می شوند ) یا مواد معدنی عناصر شیمیایی مورد نیاز موجودات زنده، ارگانیسم ها، به غیر از چهار عنصر کربن، هیدروژن، نیتروژن و اکسیژن، در مولکول های آلیِ عنصری رایج هستند. [ ۲] اصطلاحِ «مواد معدنی در رژیم غذایی» یک اصطلاحِ باستان گرایانه است، زیرا به موادی که اشاره دارد همان عناصر شیمیایی هستند تا مواد معدنی واقعی.
عناصر شیمیایی به ترتیبِ فراوانی در بدن انسان، شامل هفت عنصر عمده در رژیم غذایی: کلسیم، فسفر، پتاسیم، گوگرد، سدیم، کلر، و منیزیم است. [ ۳] عناصر غذایی مهم و لازم برای زندگی پستانداران، شامل: آهن، کبالت، مس، روی، منگنز، مولیبدن، ید، برم، و سلنیوم است. این ها نیز «عناصر غذایی جزئی»، یا «ریزمغذی» ها هستند که این واژهٔ «جزئی» یا «ریز» اشاره به «مقدار» و نه به «اهمیت» آنهاست. از آنجا که محتوای مواد معدنی ها در مواد غذایی را سوختنی ها و بخارشدنی ها تشکل نداده اند، روش های تجزیه وتحلیل تغذیهٔ شامل احتراق ممکن است محتوای مواد معدنیِ کلِ مواد غذایی را به عنوان «خاکستر خام» گزارش کنند.
رنگ خوراکی یا رنگ آمیزی غذا ( افزودنی رنگی ) ، به رنگدانه ها یا موادی گفته می شوند که در صورت افزودنشان به غذا یا نوشیدنی باعث انتقال رنگ به آن ها می گردند. این مواد در اشکال مختلف مایع، پودر، ژل و خمیر یافت می شوند. رنگ های خوراکی هم در تولید مواد غذایی تجاری و هم در آشپزی و پخت وپز خانگی مورد استفاده قرار می گیرند. با توجه به میزان ایمنی ( سلامت ) و به طور کلی در دسترس بودن، رنگ های خوراکی در مصارف غیر خوراکی متنوعی از قبیل لوازم آرایشی، داروسازی، صنایع دستی و تجهیزات پزشکی مورد استفاده قرار می گیرند. [ ۴]
wiki: شیمی خوراک