شیست آبی. شیست آبی ( به انگلیسی: Blueschist ) که معمولاً با نام گلوکوفان شیست نیز خوانده می شود، سنگی متاولکانیک می باشد[ ۱] که به واسطهٔ دگرگونی بازالتها و سنگ هایی با ترکیب مشابه در فشار بالا و دمای پایین ( ۲۰۰ تا تقریباً ۵۰۰ درجه سیلسیوس ) و تقریباً در اعماق ۱۵ الی ۳۰ کیلومتری داخل زمین ایجاد می شود. رنگ آبی این سنگ به دلیل غالب بودن کانی ها گلوکوفان و لاوسونیت می باشد.
به شکل معمول شیست آبی درون کمربندهای کوهزایی به عنوان مناطق سنگ شناختی چین خورده مرتبط با رخساره های شیست سبز یا ندرتاً اکلوژیت یافت می گردد.
شیست به عنوان نوعی سنگ به واسطهٔ حضور کانیهای گلوکوفان+ ( لاوسونیت یا اپیدوت ) +/ - ژادئیت+/ - آلبیت یا کلریت+/ - گارنت+/ - موسکویت درون سنگی با ترکیب شدیداً بازالتی شناسایی می گردد. شیست آبی غالباً دارای ریزساختارهای لپیدوبلاستیک، نماتوبلاستیک یا شیست وارگی می باشد که در درجهٔ اول به واسطهٔ کانی های کلریت، فنژیت به همراه میکای سفید، گلوکوفان و سایر کانی ها با حالت کشیده یا صفحه ای مشخص می گردد.
اندازهٔ دانه ها به ندرت درشت می باشد، زیرا رشد کانیها به واسطهٔ سرعت بالای سیر دگرگونی سنگ و شاید از همه مهمتر دمای پایین دگرگونی و در بسیاری از موارد بی آب بودن بازالتها به تأخیر می افتد. با این وجود انواع پورفیری نیز ایجاد می شوند. شیست های آبی ممکن است در رخنمون خود آبی، سیاه، خاکستری یا سبزآبی به نظر رسند.
رخساره شیست آبی توسط شرایط دما و فشاری خاصی مشخص گردد که یک بازالت دگرگون شده برای ایجاد شیست آبی نیاز دارد. سنگ های فِلسیک و رسوبات پیلیتی که تحت شرایط رخسارهٔ شیست آبی در قرار دارند، می توانند مجموعهٔ کانیایی متفاوت تری به نسبت بازالتهای دگرگونی ایجاد نمایند. در نتیجه این سنگها به طور کلی آبی رنگ به نظر نمی رسند. تنوع کانی شناسی شیست آبی توسط ترکیب سنگ مشخص می گردد اما مجموعهٔ متعادل رخسارهٔ شیست سبز عبارت است از:
• سنگهای اولترامافیک: سرپانتینیت/لیزاردیت+/ - تالک+/ - زوئیزیت
• پلیتها: کارفولیت آهن و منیزیم دار+/ - کلریتوئید+/ - کیانیت+ زوئیزیت+/ - پارگازیت یا فنژیت+/ - آلبیت+/ - کوارتز+/ - تالک+/ - گارنت
• گرانیتها: کیانیت+/ - پاراگونیت+/ - کلریت+/ - آلبیت+/ - کوارتز+/ - پارگازیت یا فنژیت
• کالک سیلیکاتها: متنوع
• سنگ آهک یا مرمر: در فشارهای بالا کلسیت به آراگونیت تبدیل می گردد اما در صورت رخنمون به شکل معمول به کلسیت باز خواهد گشت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبه شکل معمول شیست آبی درون کمربندهای کوهزایی به عنوان مناطق سنگ شناختی چین خورده مرتبط با رخساره های شیست سبز یا ندرتاً اکلوژیت یافت می گردد.
شیست به عنوان نوعی سنگ به واسطهٔ حضور کانیهای گلوکوفان+ ( لاوسونیت یا اپیدوت ) +/ - ژادئیت+/ - آلبیت یا کلریت+/ - گارنت+/ - موسکویت درون سنگی با ترکیب شدیداً بازالتی شناسایی می گردد. شیست آبی غالباً دارای ریزساختارهای لپیدوبلاستیک، نماتوبلاستیک یا شیست وارگی می باشد که در درجهٔ اول به واسطهٔ کانی های کلریت، فنژیت به همراه میکای سفید، گلوکوفان و سایر کانی ها با حالت کشیده یا صفحه ای مشخص می گردد.
اندازهٔ دانه ها به ندرت درشت می باشد، زیرا رشد کانیها به واسطهٔ سرعت بالای سیر دگرگونی سنگ و شاید از همه مهمتر دمای پایین دگرگونی و در بسیاری از موارد بی آب بودن بازالتها به تأخیر می افتد. با این وجود انواع پورفیری نیز ایجاد می شوند. شیست های آبی ممکن است در رخنمون خود آبی، سیاه، خاکستری یا سبزآبی به نظر رسند.
رخساره شیست آبی توسط شرایط دما و فشاری خاصی مشخص گردد که یک بازالت دگرگون شده برای ایجاد شیست آبی نیاز دارد. سنگ های فِلسیک و رسوبات پیلیتی که تحت شرایط رخسارهٔ شیست آبی در قرار دارند، می توانند مجموعهٔ کانیایی متفاوت تری به نسبت بازالتهای دگرگونی ایجاد نمایند. در نتیجه این سنگها به طور کلی آبی رنگ به نظر نمی رسند. تنوع کانی شناسی شیست آبی توسط ترکیب سنگ مشخص می گردد اما مجموعهٔ متعادل رخسارهٔ شیست سبز عبارت است از:
• سنگهای اولترامافیک: سرپانتینیت/لیزاردیت+/ - تالک+/ - زوئیزیت
• پلیتها: کارفولیت آهن و منیزیم دار+/ - کلریتوئید+/ - کیانیت+ زوئیزیت+/ - پارگازیت یا فنژیت+/ - آلبیت+/ - کوارتز+/ - تالک+/ - گارنت
• گرانیتها: کیانیت+/ - پاراگونیت+/ - کلریت+/ - آلبیت+/ - کوارتز+/ - پارگازیت یا فنژیت
• کالک سیلیکاتها: متنوع
• سنگ آهک یا مرمر: در فشارهای بالا کلسیت به آراگونیت تبدیل می گردد اما در صورت رخنمون به شکل معمول به کلسیت باز خواهد گشت.
wiki: شیست آبی