شیرین و فرهاد

«شیرین» قرار است با «خسرو» ازدواج کند اما «فرهاد» او را می بیند و شیفته اش می شود. خسرو برای اینکه فرهاد را از شیرین دور کند، شرط ازدواج با او را جاری کردن آب از کوه سنگی می گذارد و فرهاد چنین می کند اما خسرو حاضر نیست به شرطش عمل کند. فرهاد با شیرین می گریزد و از بالای همان کوه خود را پرت کرده و در کنار هم می میرند.
• فخرالدین
• نیلوفر
• داریوش طلایی
• ژاله علو
• حسن رضایی
• مرتضی احمدی

پس از حمد و ستایش خداوند و اولیای خدا، وحشی هدف سرایش این داستان را چنین بیان می کند:
وحشی، شیرین را بسیار زیبا و دلربا توصیف می کند و او را مرهم دردها می خواند.
خسرو پرویز شیرین را رها می کند و خاطر شیرین غمگین می شود خصوصاً اینکه از جاسوسان شهر خبردار می گردد پرویز بنای عشق و عاشقی بر شکر اصفهانی گذاشته است. شیرین تصمیم می گیرد از شهر خارج شود و در جایی دلکش و خرّم و سرسبز سکنی گزیند. خادمان شیرین نزهت گاهی دلنشین و پر طراوت در دشت بیستون می یابند. شیرین پس از وداع با خادمان مشکوی خسرو از قصر خارج می گردد و به دشت بیستون می رود.
.
به دشت که می رسد تصمیم می گیرد کاخی زیبا بنا نماید و استادی هنرمند را جستجو می کند. خادمان فرمان شیرین را اطاعت کرده دو استاد هنرمند می یابند و به وصف شیرین می پردازند. فرستادگان شیرین به استاد هنرمند ـ فرهاد ـ پاداش های گران و سنگین نوید می دهند و فرهاد که هنرش را با زر نمی سنجد، آشفته می شود.
در پی توصیف های خادمان از شیرین، فرهاد ندیده عاشق وی می شود و خواهان برشمردن ویژگی های اخلاقی و رفتاری شیرین از جانب خادمان می گردد.
سپس شیرین و فرهاد در پردهٔ راز با هم گفتگو می کنند.
آوازهٔ کار فرهاد به شیرین می رسد و شبی برای او ساغری از شیر می برد. هنگام برگشت، اسب شیرین به طور وحشناک می افتد و اگر فرهاد به موقع نرسیده بود، شیرین را بر زمین زده بود. . . .
شیرین به فرهاد می گوید هر آغازی پایانی دارد و اکنون پایان کار عشق ما فرارسیده است.