شیخ علی رفیش

[ویکی فقه] شیخ علی رُفیش، از علما و مدرسان مجاهد شیعه عراق در قرن سیزدهم و چهاردهم هجری است.
او فرزند یاسین و از خاندان معروف «آل غفور» نجف بود که خدمتگزاران حرم امیرالمؤمنین (علیه السّلام) بودند. وی در حدود ۱۲۶۰ ق در نجف اشرف به دنیا آمد و پس از فراگرفتن دروس ابتدایی و مبادی علوم، در دروس فقه و اصول سید حسین کوه کمره ای، میرزا حبیب الله رشتی، شیخ محمد حسین کاظمی و دیگران حاضر شد.
مقام علمی و اخلاقی
او در علم فقه چهره ای درخشان گردید تا آنجا که استادش کاظمی به اجتهاد او شهادت داد و فتاوا را به وی ارجاع کرد. پس از درگذشت کاظمی در ۱۳۰۸ ق مقلدان وی به شیخ علی رفیش رجوع کردند. او در صحن شریف اقامه جماعت می کرد.از حوزه درس وی شمار بسیاری اهل ، به ویژه طلاب شیعه عرب فارغ التحصیل شدند. او به مستحقان در اسرع وقت کمک می کرد و آن را به تأخیر نمی انداخت و به اطرافیان و نزدیکان خود اجازه نمی داد تا از حقوق شرعی بیش از آنچه نیاز دارند، استفاده نمایند.
فتوای جهاد
در ۱۳۲۹ ق که استعمارگران ایتالیایی به طرابلس غرب (لیبی)، از متصرفات عثمانی، حمله کرده و آنجا را به تصرف خود درآوردند، وی به همراه جمعی از مراجع و علمای برجسته شیعه عتبات بر ضد استعمارگران ایتالیایی فتوای جهاد صادر نمود. همچنین در ذیحجه ۱۳۳۲ ق که جنگ جهانی اول آغاز شد و متفقین به عثمانی اعلام جنگ کرد و متعاقب آن نیروهای انگلیسی بندر فاو را در جنوب عراق، اشغال نمودند، وی طی فتوایی، حفظ بیضه اسلام و دفاع از سرزمین های اسلامی را در مقابل کفار، واجب دینی و فریضه الهی برای عموم عشایر و مسلمانان برشمرد و از عشایر عراق خواست تا اختلافات خود را کنار نهاده و در مقابل دشمن مقاومت نمایند.
وفات
...