شیخ راضی کاظمی

[ویکی فقه] شیخ راضی کاظمی از علمای مجاهد شیعه عراق در قرن سیزدهم و چهاردهم هجری بوده است.
وی فرزند شیخ حسین و نوه شیخ عزیز بود که در ۲۳ ذیحجه ۱۲۷۴ ق در کاظمین به دنیا آمد و در آنجا پرورش یافت. سپس پدرش او را به همراه دو برادرش برای کسب علم به نجف فرستاد. وی مقدمات و سطوح فقه و اصول را در نجف خواند و سپس به کاظمین بازگشت و نزد شیخ عباس جصانی تلمذ کرد. هنگامی استادش درگذشت، شیخ محمدحسین کاظمی او را به بازگشت به نجف اشرف ترغیب کرد. او در نجف در درس شیخ محمدحسین کاظمی و میرزا حبیب الله رشتی و در سامرا در درس میرزا حسن شیرازی حاضر شد و پس از آنکه میرزا درگذشت به کاظمین بازگشت و به تدریس و نشر احکام دین و اقامه جماعت و امور دیگر پرداخت.
فعالیت سیاسی
در جریان جنگ جهانی اول، پس از آنکه متفقین در ذیحجه ۱۳۳۲ ق به دولت عثمانی اعلام جنگ نمودند، بلافاصله نیروهای انگلیسی بندر فاو در جنوب عراق را ـ که از متصرفات عثمانی بود ـ تصرف کردند. اندکی بعد مراجع و علمای عتبات بر ضد آنان فتواهای متعدد جهاد صادر نمودند که از جمله آنان شیخ راضی بود که به همراه علمای کاظمین، چهار فتوا صادر کرد و در آنها از عشایر عرب عراق خواسته شده بود تا با تمام امکانات به مقابله با کفار متجاوز برخیزند. شیخ راضی در شب ۱۶ جمادی الثانی ۱۳۴۷ ق درگذشت.