[ویکی فقه] شیخ باقر آل حیدر. آل حیدر، شیخ باقر از علمای مجاهد شیعه عراق در قرن سیزدهم و چهاردهم هجری می باشد.
وی فرزند شیخ علی و از خاندان معروف در علم و ادب «آل حیدر» در نجف و سوق الشیوخ بود و او خود معروفترین افراد این خاندان به شمار می رفت. وی نزد پدرش – که از علمای بزرگ بود – پرورش یافت، مقدمات را نزد استادان فاضل فرا گرفت و سپس به سامرا مهاجرت نمود و در درس میرزا حسن شیرازی حاضر شد و پس از گذشت چند سال، در شمار شاگردان مبرز می گفت.بعد از فوت میرزا، وی به نجف بازگشت و در درس علمای آنجا حاضر شد. هنگامی که پدرش درگذشت او به سوق الشیوخ بازگشت و به جای وی به انجام وظایف دینی پرداخت و به ریاست کامل دینی دست یافت.
اقدامات سیاسی و اجتماعی
سخنانش مقبول مردم و دولت بود و او نیز به ترویج دین و نزدیک کردن عشایر به یکدیگر پرداخت.در ذیحجه ۱۳۳۲ ق که جنگ جهانی اول آغاز شد و دول متفق به عثمانی اعلان جنگ دادند و اندکی بعد نیروهای انگلیسی بندر فاو را در جنوب عراق تصرف کردند و تصمیم به پیشروی در خاک عراق گرفتند، مراجع و علمای شیعه عراق بر ضد متجاوزان انگلیسی، فتاوای متعدد جهاد صادر کردند و خود در راس هزاران مجاهد داوطلب عازم جبهه های نبرد شدند که یکی از آنان، شیخ باقر بود. او عشایر عراقی را به جهاد با انگلیسی ها برانگیخت و به همراه گروهی از علما از جمله سید محمدسعید حبوبی و سیدمحسن حکیم و جمع کثیری از افراد عشایر که شمار آنها به سیزده هزار تن می رسید در منطقه شعیبه مستقر شدند.شیخ باقر در خلال جنگ بیمار شد لذا او را به سوق الشیوخ منتقل کردند اما حالش دگرگون شد و – چنانکه آرزو می کرد – در محرم ۱۳۳۳ ق درگذشت.
آثار علمی
از جمله آثار او می توان از حاشیه بر قوانین، و نیز رساله هایی در فقه و اصول و منطق یاد کرد. دیوان شعری نیز از او باقی است.
وی فرزند شیخ علی و از خاندان معروف در علم و ادب «آل حیدر» در نجف و سوق الشیوخ بود و او خود معروفترین افراد این خاندان به شمار می رفت. وی نزد پدرش – که از علمای بزرگ بود – پرورش یافت، مقدمات را نزد استادان فاضل فرا گرفت و سپس به سامرا مهاجرت نمود و در درس میرزا حسن شیرازی حاضر شد و پس از گذشت چند سال، در شمار شاگردان مبرز می گفت.بعد از فوت میرزا، وی به نجف بازگشت و در درس علمای آنجا حاضر شد. هنگامی که پدرش درگذشت او به سوق الشیوخ بازگشت و به جای وی به انجام وظایف دینی پرداخت و به ریاست کامل دینی دست یافت.
اقدامات سیاسی و اجتماعی
سخنانش مقبول مردم و دولت بود و او نیز به ترویج دین و نزدیک کردن عشایر به یکدیگر پرداخت.در ذیحجه ۱۳۳۲ ق که جنگ جهانی اول آغاز شد و دول متفق به عثمانی اعلان جنگ دادند و اندکی بعد نیروهای انگلیسی بندر فاو را در جنوب عراق تصرف کردند و تصمیم به پیشروی در خاک عراق گرفتند، مراجع و علمای شیعه عراق بر ضد متجاوزان انگلیسی، فتاوای متعدد جهاد صادر کردند و خود در راس هزاران مجاهد داوطلب عازم جبهه های نبرد شدند که یکی از آنان، شیخ باقر بود. او عشایر عراقی را به جهاد با انگلیسی ها برانگیخت و به همراه گروهی از علما از جمله سید محمدسعید حبوبی و سیدمحسن حکیم و جمع کثیری از افراد عشایر که شمار آنها به سیزده هزار تن می رسید در منطقه شعیبه مستقر شدند.شیخ باقر در خلال جنگ بیمار شد لذا او را به سوق الشیوخ منتقل کردند اما حالش دگرگون شد و – چنانکه آرزو می کرد – در محرم ۱۳۳۳ ق درگذشت.
آثار علمی
از جمله آثار او می توان از حاشیه بر قوانین، و نیز رساله هایی در فقه و اصول و منطق یاد کرد. دیوان شعری نیز از او باقی است.
wikifeqh: شیخ_باقر_آل_حیدر
[ویکی اهل البیت] شیخ باقر آل حیدر. از علمای مجاهد شیعه عراق در قرن سیزدهم و چهاردهم هجری. وی فرزند شیخ علی و از خاندان معروف در علم و ادب «آل حیدر» در نجف و سوق الشیوخ بود و او خود معروفترین افراد این خاندان به شمار می رفت. وی نزد پدرش – که از علمای بزرگ بود – پرورش یافت، مقدمات را نزد استادان فاضل فراگرفت و سپس به سامرا مهاجرت نمود و در درس میرزا حسن شیرازی حاضر شد و پس از گذشت چند سال، در شمار شاگردان مبرز می گفت.
بعد از فوت میرزا، وی به نجف بازگشت و در درس علمای آنجا حاضر شد. هنگامی که پدرش درگذشت او به سوق الشیوخ بازگشت و به جای وی به انجام وظایف دینی پرداخت و به ریاست کامل دینی دست یافت. سخنانش مقبول مردم و دولت بود و او نیز به ترویج دین و نزدیک کردن عشایر به یکدیگر پرداخت.
در ذی الحجه ۱۳۳۲ ق که جنگ جهانی اول آغاز شد و دول متفق به عثمانی اعلان جنگ دادند و اندکی بعد نیروهای انگلیسی بندر فاو را در جنوب عراق تصرف کردند و تصمیم به پیشروی در خاک عراق گرفتند، مراجع و علمای شیعه عراق بر ضد متجاوزان انگلیسی، فتاوای متعدد جهاد صادر کردند و خود در رأس هزاران مجاهد داوطلب عازم جبهه های نبرد شدند که یکی از آنان، شیخ باقر بود. او عشایر عراقی را به جهاد با انگلیسی ها برانگیخت و به همراه گروهی از علما از جمله سید محمدسعید حَبوبی و سید محسن حکیم و جمع کثیری از افراد عشایر که شمار آنها به سیزده هزار تن می رسید در منطقه شُعیبه مستقر شدند.
شیخ باقر در خلال جنگ بیمار شد لذا او را به سوق الشیوخ منتقل کردند اما حالش دگرگون شد و – چنانکه آرزو می کرد – در محرم ۱۳۳۳ ق درگذشت. از جمله آثار او می توان از حاشیه بر قوانین و نیز رساله هایی در فقه و اصول و منطق یاد کرد. دیوان شعری نیز از او باقی است.
بعد از فوت میرزا، وی به نجف بازگشت و در درس علمای آنجا حاضر شد. هنگامی که پدرش درگذشت او به سوق الشیوخ بازگشت و به جای وی به انجام وظایف دینی پرداخت و به ریاست کامل دینی دست یافت. سخنانش مقبول مردم و دولت بود و او نیز به ترویج دین و نزدیک کردن عشایر به یکدیگر پرداخت.
در ذی الحجه ۱۳۳۲ ق که جنگ جهانی اول آغاز شد و دول متفق به عثمانی اعلان جنگ دادند و اندکی بعد نیروهای انگلیسی بندر فاو را در جنوب عراق تصرف کردند و تصمیم به پیشروی در خاک عراق گرفتند، مراجع و علمای شیعه عراق بر ضد متجاوزان انگلیسی، فتاوای متعدد جهاد صادر کردند و خود در رأس هزاران مجاهد داوطلب عازم جبهه های نبرد شدند که یکی از آنان، شیخ باقر بود. او عشایر عراقی را به جهاد با انگلیسی ها برانگیخت و به همراه گروهی از علما از جمله سید محمدسعید حَبوبی و سید محسن حکیم و جمع کثیری از افراد عشایر که شمار آنها به سیزده هزار تن می رسید در منطقه شُعیبه مستقر شدند.
شیخ باقر در خلال جنگ بیمار شد لذا او را به سوق الشیوخ منتقل کردند اما حالش دگرگون شد و – چنانکه آرزو می کرد – در محرم ۱۳۳۳ ق درگذشت. از جمله آثار او می توان از حاشیه بر قوانین و نیز رساله هایی در فقه و اصول و منطق یاد کرد. دیوان شعری نیز از او باقی است.
wikiahlb: شیخ_باقر_آل_حیدر