شوها ری ( به کانجی: 守破離 - به هیراگانا: しゅはり ) یک مفهوم در هنرهای رزمی ژاپنی است که مراحل یادگیری تا استادی را توصیف می کند و گاهی در سایر رشته ها مانند گو نیز اعمال می شود. همچنین امروزه از این مفهوم در کسب وکار و زندگی روزمره نیز استفاده می شود.
شوهاری تقریباً به «نگه داشتن، افتادن، شکستن» یا «پیروی از قوانین، شکستن قوانین، فراتر رفتن از قوانین» ترجمه می شود.
شوهاری را می توان به ۳ مفهوم ( کنجی ) تجزیه کرد:
• shu ( 守؟ ) «مراقبت کردن»، «پیروی کردن» – از خرد سنتی – با یادگیری اصول، فنون، کشف ها، و ضرب المثل ها.
• ha ( 破؟ ) «جدا شدن»، «گریختن» – از سنت – جدا شدن از توهم های خود، یافتن استثناهایی برای خرد سنتی، یافتن رویکردهای جدید. در برخی از سبک های موسیقی ژاپنی ( گاگاکو و نوه ) موتیف های میانهٔ قطعهٔ موسیقی نیز هست.
• ri ( 離؟ ) «ترک کردن»، «جدا شدن» هیچ تکنیک یا ضرب المثلی وجود ندارد، همهٔ حرکت ها طبیعی هستند، با روح یکی می شوند و از فرم ها مستقلند. هیچ تکنیک یا خرد سنتی وجود ندارد، هر حرکتی مجاز است.
استاد آیکیدو ، اندو سیشیرو شیهان چنین شرح داده است:
«معلوم است که وقتی چیزی یادمی گیریم یا آموزش می بینیم مراحل شو، ها و ری را پشت سر می گذاریم. این مراحل در ادامه توضیح داده شده است. در شو، ما فرم ها را تکرار می کنیم و خود را منصبط می کنیم تا بدن ما شکل هایی را به خود بگیرد که پیشینیان ما ایجاد کرده اند. ما بدون تخطی، به این اشکال وفادار می مانیم. در مرحله بعد، در مرحلهٔ ها، زمانی که در شکل ها و حرکت های گفته شده به خود نظم دادیم، نوآوری هایی انجام می دهیم. در این فرایند ممکن است فرم ها شکسته و دور ریخته شوند. در نهایت، در ری، کاملاً از فرم ها دور می شویم، دریچه ای را به روی تکنیک خلاقانه باز می کنیم و به جایی می رسیم که مطابق با خواسته های قلب/ذهن مان، بدون مانع عمل می کنیم و در حالی که قوانین تجاوز نمی کنیم. »[ ۱]
مفهوم شوهاری اولین بار توسط فوهاکو کاواکامی با نام جو - ها - کیو در مورد آداب چای، «Sado 茶道» ارائه شد. فوهاکو فرایند خود را بر اساس آثار زامی موتوکیو، که استادِ نوه بود، پایه گذاری نمود که در آینده بخشی از فلسفه آیکیدو شد. [ نیازمند منبع]
شوهاری را می توان به عنوان دایره هایی با مرکز مشترک ( نمودار وِن دایره های تو در تو ) در نظر گرفت، «شو» در داخلِ «ها»، و به همین ترتیب «ها» در داخل «ری» قرار دارد. فنون اساسی و دانش تغییر نمی کند. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشوهاری تقریباً به «نگه داشتن، افتادن، شکستن» یا «پیروی از قوانین، شکستن قوانین، فراتر رفتن از قوانین» ترجمه می شود.
شوهاری را می توان به ۳ مفهوم ( کنجی ) تجزیه کرد:
• shu ( 守؟ ) «مراقبت کردن»، «پیروی کردن» – از خرد سنتی – با یادگیری اصول، فنون، کشف ها، و ضرب المثل ها.
• ha ( 破؟ ) «جدا شدن»، «گریختن» – از سنت – جدا شدن از توهم های خود، یافتن استثناهایی برای خرد سنتی، یافتن رویکردهای جدید. در برخی از سبک های موسیقی ژاپنی ( گاگاکو و نوه ) موتیف های میانهٔ قطعهٔ موسیقی نیز هست.
• ri ( 離؟ ) «ترک کردن»، «جدا شدن» هیچ تکنیک یا ضرب المثلی وجود ندارد، همهٔ حرکت ها طبیعی هستند، با روح یکی می شوند و از فرم ها مستقلند. هیچ تکنیک یا خرد سنتی وجود ندارد، هر حرکتی مجاز است.
استاد آیکیدو ، اندو سیشیرو شیهان چنین شرح داده است:
«معلوم است که وقتی چیزی یادمی گیریم یا آموزش می بینیم مراحل شو، ها و ری را پشت سر می گذاریم. این مراحل در ادامه توضیح داده شده است. در شو، ما فرم ها را تکرار می کنیم و خود را منصبط می کنیم تا بدن ما شکل هایی را به خود بگیرد که پیشینیان ما ایجاد کرده اند. ما بدون تخطی، به این اشکال وفادار می مانیم. در مرحله بعد، در مرحلهٔ ها، زمانی که در شکل ها و حرکت های گفته شده به خود نظم دادیم، نوآوری هایی انجام می دهیم. در این فرایند ممکن است فرم ها شکسته و دور ریخته شوند. در نهایت، در ری، کاملاً از فرم ها دور می شویم، دریچه ای را به روی تکنیک خلاقانه باز می کنیم و به جایی می رسیم که مطابق با خواسته های قلب/ذهن مان، بدون مانع عمل می کنیم و در حالی که قوانین تجاوز نمی کنیم. »[ ۱]
مفهوم شوهاری اولین بار توسط فوهاکو کاواکامی با نام جو - ها - کیو در مورد آداب چای، «Sado 茶道» ارائه شد. فوهاکو فرایند خود را بر اساس آثار زامی موتوکیو، که استادِ نوه بود، پایه گذاری نمود که در آینده بخشی از فلسفه آیکیدو شد. [ نیازمند منبع]
شوهاری را می توان به عنوان دایره هایی با مرکز مشترک ( نمودار وِن دایره های تو در تو ) در نظر گرفت، «شو» در داخلِ «ها»، و به همین ترتیب «ها» در داخل «ری» قرار دارد. فنون اساسی و دانش تغییر نمی کند. [ ۲]
wiki: شوهاری