شوان پرور

شوان پرور ( به کردی: Şivan Perwer/شڤان په روه ر/شوان په روه ر ) ( زادهٔ ۲۳ دسامبر ۱۹۵۵ در شهر سیورک ( سوری ) ، در استان شانلی اورفه، میان شهرهای دیاربکر و شانلی اورفه، از خوانندگان کردستان است. ترانه های وی اکثراً حماسی است.
وی فعالیت هنری خود را از سال ۱۹۷۵ شروع کرد و تا سال ۲۰۰۲ بیش از ۲۲ اثر خلق نمود. یکی از آخرین آثار وی به نام Men bira te kirya از طرف آکادمی آرل کرو ( Harles Cros ) موفق به دریافت بزرگترین جایزهٔ هنری از ژاک شیراک، رئیس جمهور وقتِ فرانسه شد. بهترین آثار شوان پرور بین سال های ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۰ عرضه شد؛ ولی بعدها، علی رغم فعالیت های هنری، به دلیل بیماری حنجره، کیفیت صدای خویش را از دست داد. در طول دوران اوج محبوبیت، سیاستمداران رده بالای کشورهای خاورمیانه، که به گونه ای با مسئلهٔ کردستان دست در گریبان بودند، به دلیل تحریک احساسات جوانانِ کرد جهت مبارزهٔ مسلحانه، از وی با تنفر یاد می کردند. پس از اصلاحات سیاسی ترکیه، اعطای آزادی های نسبی به کردهای ترکیه، رجب طیب اردوغان وی را جزء شخصیت های تاریخی ترکیه می داند. او از سال ۱۹۷۵ تاکنون در آلمان به سر می بَرد.
شوان از اسطوره های موسیقی و از شخصیت های ملی کُردهاست. تعداد بسیار زیادی از جوانان کرد، با الهام گرفتن از او و به عشق او دیوان ( سازی که شوان پرور با آن می نوازد و تا حدودی شبیه تار و تنبور است ) دارند و آن را به زیبایی می نوازند. شوان قبل از آنکه فعالیت خود در موسیقی حماسی به زبان کردی را شروع کند، در ترکیه به زبان ترکی موسیقی سنتی ترکیه آواز می خوانده و به «عاشق چوبان» مشهور بوده است.
اردوغان در یکی از سخنرانی هایش به شوان پرور، که از سال ۱۹۷۵ ترکیه را ترک کرده بود، خوشامد گفته و از این که حسرت طولانیِ شوان برای بازگشت به وطن اتمام یافته، احساس شادی و مسرت نمود. [ ۱]
• Govenda Azadixwazan ( ۱۹۷۵ )
• kunk çıma tı lımej maki
• Ey Ferat ( ۱۹۷۸ )
• Kine Em ( ۱۹۷۹ )
• Hay Dil ( ۱۹۸۰ )
• Gele Min Rabe ( ۱۹۸۱ )
• Agiri ( ۱۹۸۲ )
• Bilbilo / Ferzê ( ۱۹۸۳ )
• Dotmam ( ۱۹۸۵ )
• Lê Dîlberê ( ۱۹۸۶ )
• Ya Star ( ۱۹۹۵ )
• Naze ( ۱۹۹۶ )
• Heviya Te ( ۱۹۹۹ )
• Roj û Heyv ( ۲۰۰۰ )
• Sarê ( ۲۰۰۱ )
• Helbestên bijartî yên 1 /Kirîvê ( ۲۰۰۲ )
• Helbestên bijartî yên 2/Klasîk ( ۲۰۰۳ )
• Helbesten Bijarti yên ۳ ( ۲۰۰۴ )
• Min bêriya te kiriye ( ۲۰۰۴ )