[ویکی اهل البیت] محمدتقی بشارت در سال 1324 ه.ش در بخش «دهاقان» شهرستان «سمیرم» استان اصفهان به دنیا آمد. پدرش، حاجی بابا از راه عطاری امرار معاش می کرد. محمدتقی تحصیلات ابتدایی و راهنمایی را در دهاقان گذراند. او که فرزند بزرگ خانواده سیزده نفری اش بود، به دلیل وضعیت نامناسب اقتصادی پدرش، مجبور شد در کنار تحصیل، در یکی از مغازه های خوار و بارفروشی دهاقان کار کند و اندکی از هزینه خانواده اش را تأمین نماید. محمدتقی، تحصیلات دوره راهنمایی را در گچساران گذراند. فقر مالی سبب شد تا در سال سوم راهنمایی، تحصیل را رها سازد و روانه بازار کار شود.
او در خانواده ای مذهبی رشد کرده بود و علاقه ای شدید به معارف اسلامی داشت. از این رو، در هفده سالگی وارد حوزه علمیه اصفهان شد و به فراگیری علوم اسلامی پرداخت. سال بعد، به حوزه علمیه مشهد رفت و در مدرسه میرزا جعفر، ادامه تحصیل داد. او پس از سه سال تحصیل در آن حوزه، برای ادامه تحصیل راهی قم گردید.
شهید بشارت درس های ادبیات عرب را در حوزه های علمیه اصفهان و مشهد، و دروس فقه، اصول، فلسفه، کلام و تفسیر را در حوزه علمیه قم فراگرفت. وی هفده سال از عمر خویش را به فراگیری علوم اسلامی گذراند و به زبان عربی تسلط یافت.
شماری از استادان او عبارتند از:
حجة الاسلام بشارت، علاقه وافری به ائمه علیهم السلام داشت. او اهل توسل به ائمه اطهار علیهم السلام بود. روزی دو - سه بار دعای فرج امام زمان عجل الله تعالی فرجه شریف را می خواند. اهل دعا و نماز شب بود. هرگاه اسم حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را می شنید، اشک هایش جاری می شد. در روزهای تعطیل، همراه اعضای خانواده اش به جمکران می رفت و به امام زمان عجل الله تعالی فرجه شریف متوسل می شد.
شهید بشارت به فرزندان خود، خصوصاً به دخترانش علاقه بسیاری داشت. رفتارش با فرزندان خیلی خوب بود. سعی می کرد به خانواده اش سخت نگذرد. معمولاً در کارهای خانه، به همسرش کمک می کرد. بیشتر اوقات هنگام بازگشت از سفر، هدیه ای برای اعضای خانواده می خرید.
ساده زیستی از ویژگی های شهید بشارت بود. او حتی پس از پیروزی انقلاب اسلامی که سمت نمایندگی مجلس خبرگان، مجلس شورای اسلامی، ریاست بنیاد شهید و... را بر عهده داشت، ساده زیستی را رها نساخت. خانه اش در محله ای قدیمی، در محله حاج زینل (هفت تیر) میدان سعیدی قم، قرار داشت. او از نمایندگی مجلس و ریاست بنیادها، ثروتی برای خویش نیندوخت و به همان خانه ای که قبل از انقلاب خریده بود، قناعت کرد. او با این که نماینده مردم سمیرم در مجلس شورای اسلامی بود ولی خانه اش محل رفت و آمد مردم قم و حل مشکلات آنان بود. وی پناهگاه مردم بشمار می رفت. او دوبار به سفر حج مشرف شد.
حجة الاسلام بشارت از نزدیک با مشکلات مردم آشنا بود و در سفرهای تبلیغی اش در ماه های رمضان و محرم، با مردم گفتگو می کرد و از نزدیک درد دل های آنان را می شنید. از ظلم و ستم خوانین، که با حمایت مسئولان ادارات رژیم پهلوی همراه بود، آگاهی داشت و می دانست که مردم در چه مشکلاتی بسر می برند. فقر، بیکاری، کمبود پزشک و امکانات بهداشتی، تبعیض، مهاجرت روستاییان به شهرها، بی حجابی، فساد و فحشا، ظلم و ستم مسئولان ادارات، خفقان سیاسی موجود و ناهنجاری های دیگر، همه جای کشور را فراگرفته بود.
او در خانواده ای مذهبی رشد کرده بود و علاقه ای شدید به معارف اسلامی داشت. از این رو، در هفده سالگی وارد حوزه علمیه اصفهان شد و به فراگیری علوم اسلامی پرداخت. سال بعد، به حوزه علمیه مشهد رفت و در مدرسه میرزا جعفر، ادامه تحصیل داد. او پس از سه سال تحصیل در آن حوزه، برای ادامه تحصیل راهی قم گردید.
شهید بشارت درس های ادبیات عرب را در حوزه های علمیه اصفهان و مشهد، و دروس فقه، اصول، فلسفه، کلام و تفسیر را در حوزه علمیه قم فراگرفت. وی هفده سال از عمر خویش را به فراگیری علوم اسلامی گذراند و به زبان عربی تسلط یافت.
شماری از استادان او عبارتند از:
حجة الاسلام بشارت، علاقه وافری به ائمه علیهم السلام داشت. او اهل توسل به ائمه اطهار علیهم السلام بود. روزی دو - سه بار دعای فرج امام زمان عجل الله تعالی فرجه شریف را می خواند. اهل دعا و نماز شب بود. هرگاه اسم حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را می شنید، اشک هایش جاری می شد. در روزهای تعطیل، همراه اعضای خانواده اش به جمکران می رفت و به امام زمان عجل الله تعالی فرجه شریف متوسل می شد.
شهید بشارت به فرزندان خود، خصوصاً به دخترانش علاقه بسیاری داشت. رفتارش با فرزندان خیلی خوب بود. سعی می کرد به خانواده اش سخت نگذرد. معمولاً در کارهای خانه، به همسرش کمک می کرد. بیشتر اوقات هنگام بازگشت از سفر، هدیه ای برای اعضای خانواده می خرید.
ساده زیستی از ویژگی های شهید بشارت بود. او حتی پس از پیروزی انقلاب اسلامی که سمت نمایندگی مجلس خبرگان، مجلس شورای اسلامی، ریاست بنیاد شهید و... را بر عهده داشت، ساده زیستی را رها نساخت. خانه اش در محله ای قدیمی، در محله حاج زینل (هفت تیر) میدان سعیدی قم، قرار داشت. او از نمایندگی مجلس و ریاست بنیادها، ثروتی برای خویش نیندوخت و به همان خانه ای که قبل از انقلاب خریده بود، قناعت کرد. او با این که نماینده مردم سمیرم در مجلس شورای اسلامی بود ولی خانه اش محل رفت و آمد مردم قم و حل مشکلات آنان بود. وی پناهگاه مردم بشمار می رفت. او دوبار به سفر حج مشرف شد.
حجة الاسلام بشارت از نزدیک با مشکلات مردم آشنا بود و در سفرهای تبلیغی اش در ماه های رمضان و محرم، با مردم گفتگو می کرد و از نزدیک درد دل های آنان را می شنید. از ظلم و ستم خوانین، که با حمایت مسئولان ادارات رژیم پهلوی همراه بود، آگاهی داشت و می دانست که مردم در چه مشکلاتی بسر می برند. فقر، بیکاری، کمبود پزشک و امکانات بهداشتی، تبعیض، مهاجرت روستاییان به شهرها، بی حجابی، فساد و فحشا، ظلم و ستم مسئولان ادارات، خفقان سیاسی موجود و ناهنجاری های دیگر، همه جای کشور را فراگرفته بود.
wikiahlb: شهید_محمد_تقی_بشارت