شهرستان بیله سوار

شهرستان بیله سوار از ۳ شهر و ۳ بخش ۵دهستان تشکیل شده است.
شهر ها
• بیله سوار
• جعفرآباد
• بابک
• انجیرلو
بخش ها
•
• بخش مرکزی
• بخش قشلاق دشت
• بخش انجیرلو
انجیرلو در سال ۱۳۹۹ به بخش ارتقا یافت. دهستان ها
•
• دهستان گوگ تپه
• دهستان قشلاق دشت جنوبی
• دهستان قشلاق دشت شرقی
• دهستان قیزقالاسی
در الواح سومر در سال ۲۴۵۰ قبل از میلاد نام بیله سوار قید شده است. در این منطقه قوم بزرگی به نام «بیل» در کنار رود «کورا» رود ارس و آذربایجان و مغان تا سبلان و اردبیل زندگی می کرد و ۳ نوع رب النوع را ستایش می کرد و یکی از خدایان، بیل ( خدای زمین ) بود. طائفه «بیل» که آثاری از آنها باقی مانده شامل چندین شهر است که معلوم می شود اردبیل از ۱۲ طائفه تشکیل می شده که از جمله آنها یکی «ارد» و دیگری «بیل» بوده است ( کریمر، 1383 ) . بیلجه نزدیک باکو، بیلقان در آران کنار رود کورا، سعید بیل در گرجستان کنار رود کورا و در مغان بیله سوار، از نمونه های آنان است ( همان ) . قدمت این شهرستان همچنان که در پیشینه تاریخ آمده به دوران های خیلی قدیم باز می گردد و از سکه های کشف شده در تپه های مختلف این منطقه می توان قدمت باستانی آن را ثابت کرد.
نام قدیمی بیله سوار قبل از تسلط اعراب «بلسکان» بود و بعد از تسلط اعراب به «بلسکان» و «بلسجان» تغییر یافت در زمان آل بویه «بیله سوار» شد. بنابراین حدود زندگی قوم بیل تا چه اندازه وسعت داشته است و بیله سوار هم بازمانده از آن ایل بزرگ می باشد. شاید هم نام بیله سوار بنا به گفته بعضی از محققین مأخوذ از قوم «سووار» باشد که در اطراف رود ارس در هزاره اول شگرف داشتند. در برخی منابع هم بیل یا بیله معنی مکان را می دهد. مثلا در اردبیل ارد ( در منابع زرتشتی آرتا یا آرتتا ) به معنی مقدس و بیل یا ویل به معنی مکان یا شهر است که با چنین ترکیبی می توان شهر قوم سووار یا ساوار ( از اقوام باستانی منطقه آذربایجان ) بحساب آورد ( صادقی، 1383 ) .
به گفته حمدالله قزوینی، مورخ ایرانی، بیلاسوار در قرن دهم مورد حمله امیر بوئی قرار گرفت و این شهر از بیلاسوار به پیله سوار تغییر یافت. در برخی منابع معاصر نیز بیله سوار را پیل سوار یا پیله سوار نامیده اند. پیله سوار از آن روی گفته شده که نادر شاه افشار در ۱۱۴۸ هجری قمری، هنگامیکه برای تاج گذاری در مغان رهسپار اصلاندوز   بود، لشکریانش دارای پیل یا فیل بوده و مدتی در این ناحیه اردو زده بودند از این رو به پیل سوار، پیله سوار معروف شده است. البته با توجه به اینکه نام بیله سوار در الواح سومری آمده بنابراین وجود چنین مواردی نمی توان چندان واقعی باشد ( کیانی، 1394 ) .