شهرت فتوایی قدما

[ویکی فقه] شهرت فتوایی قدما به شهرت فتوایی میان اصحاب ائمه علیهم السّلام و فقهای متقدم اطلاق می شود.
شهرت فتوایی قدما، نوعی از شهرت فتوایی است که در میان اصحاب ائمه علیهم السّلام و فقیهان متقدم شیعه محقق شده است.
مراد از قدما
«قدما» به آن دسته از فقیهان امامیه گفته می شود که یا هم عصر ائمه علیهم السّلام بوده اند یا در زمان غیبت صغری و یا در فاصله کمی بعد از آن زندگی می کرده اند و بزرگانی هم چون: « ابن جنید اسکافی ، ابن ابی عقیل ، علی بن بابویه قمی ، شیخ صدوق ، شیخ مفید ، سید مرتضی ، شیخ طوسی ، ابوالصلاح حلبی ، سلار ، قاضی ابن براج و ابن زهره » را شامل می شود.
علت تقسیم شهرت فتوایی
علت تقسیم شهرت فتوایی به شهرت فتوایی قدما و متاخرین ، خصوصیتی است که در روش فتوایی قدما وجود دارد و باعث شده بسیاری از فقهای شیعه این شهرت را حجت بدانند، و آن، تعبد خاص قدما به فتوا دادن طبق مضمون روایات ائمه علیهم السّلام است؛ به این ترتیب که عین الفاظ احادیث معصومان علیهم السّلام را به عنوان فتوا نقل نموده و سند آنها را حذف می کردند و این روش، باعث حصول اطمینان به وجود نص معتبر ، برای فقهایی است که شهرت فتوایی قدما را حجت دانسته اند.
سیر تطور فقه شیعه
...