شهرت فتوایی در فقه منصوص

[ویکی فقه] شهرت فتوایی در فقه منصوص به شهرت فتوایی در مسئله فقهی، مستند به نصّ موجود اطلاق می شود.
مسائلی از فقه را که در مورد آنها نص وجود دارد، در صورتی که فتوای فقها به مضمون روایت و با الفاظ آن صادر شده باشد، شهرت فتوایی در فقه منصوص می گویند.
اقسام شهرت فتوایی
شهرت فتوایی، به اعتبار مسائل مورد فتوا و چگونگی فتوا دادن، به «شهرت فتوایی در فقه منصوص» و « شهرت فتوایی در فقه مستنبط » تقسیم گردیده است.
مراد از فقه منصوص
نظر به این که قدمای اصحاب هم چون مرحوم « شیخ مفید ، شیخ صدوق و شیخ طوسی » اجتهاد را به طور محدود به کار می گرفتند و تنها در مورد مسایلی که روایتی درباره آنها وجود داشته، طبق مضمون روایت فتوا می دادند (به این شکل که در فتوای خود، متن روایت را ذکر کرده و سند آن را حذف می نمودند) به این گونه مسائل «فقه منصوص» می گفتند و شهرت درباره آنها به «شهرت فتوایی در فقه منصوص» معروف شده است.
حجیت شهرت در فقه منصوص
...