شهرت فتوایی

[ویکی فقه] ـــ شهرت فتوایی به فتوای عده زیادی از فقها در یک مسئله فقهی، بدون استناد به روایت اطلاق می شود. ـــ شهرت فتوایی ، عبارت است از شایع بودن یک فتوا اگر به سر حدّ اجماع نرسد و در مقابل آن فتوا ی شاذّ قرار دارد. برخی از اصولیون امامیه عقیده دارند که شهرت فتوایی از امارات معتبره است. آنان می گویند هر چند فتوا ی یک فقیه حجّت بر حکم برای فقیه دیگر نمی شود ولی همین فتوا وقتی به حدّ شهرت رسید و فتوا دهندگان زیاد شدند می تواند برای فقیه دیگر دلیل بر حکم باشد و او نیز حکم را استنباط کند این نظریه را شهید اوّل در «ذکری» پذیرفته است.
شهرت فتوایی، به معنای اشتهار فتوایی در یکی از مسائل فقهی در میان جمع زیادی از فقها است بدون آن که این فتوا به روایتی مستند باشد. فرق نمی کند که این عدم استناد، به خاطر نبود روایت در مسئله باشد، یا دلیل دیگری داشته باشد. در این که شهرت فتوایی از اَمارات ظنی معتبر است یا خیر، اختلاف وجود دارد.
عدم اعتبار شهرت فتوایی
ولی گروهی دیگر معتقدند که شهرت فتوایی معتبر نیست و به عنوان منبع استنباط نمی توان بر آن تکیه کرد.
ادله اعتبار شهرت فتوایی
آنان که شهرت فتوایی را حجت می دانند ادلّه ای ذکر کرده اند.یکی از ادلّه آنان این است که اگر خبر واحد حجت باشد باید به طریق اولی شهرت حجّت باشد زیرا ظن حاصل از شهرت به مراتب قوی تر از ظن حاصل از خبر واحد است. دیگر این که در روایت زراره و عمر بن حنظله آمده است که به آن چه مشهور است ملتزم باش و شاذّ نادر را رها کن و همچنین به جمله ای که در ذیل آیه نبأ وارد شده تمسّک کرده اند زیرا خداوند می فرماید : (...أَنْ تُصِیبُوا قَوْماً بِجَهَالَة فَتُصْبِحُوا عَلَی مَا فَعَلْتُمْ نَادِمِینَ).
تفصیل میان شهرت قدما و متاخرین
...

[ویکی فقه] شهرت فتوایی (اصول).
...