شهرت عملی قدما

[ویکی فقه] شهرت عملی قدما به رواج عمل به روایتی توسط فقهای نزدیک به عصر امامان علیهم السّلام اطلاق می شود.
شهرت عملی قدما، در موردی است که اشتهار عمل به روایت صدور فتوا به استناد آن در میان عده زیادی از اصحاب ائمه علیهم السّلام و گذشتگان از فقهای امامیه محقق شده باشد.
مراد از قدما
«قدما» فقیهانی هستند که یا هم عصر ائمه علیهم السّلام بوده اند، یا در زمان غیبت و یا در فاصله کمی بعد از آن می زیسته اند که بزرگانی هم چون « ابن جنید اسکافی ، ابن ابی عقیل ، علی بن بابویه قمی و فرزند بزرگوارش شیخ صدوق ، شیخ مفید و دو شاگرد بزرگوارش سید مرتضی و شیخ طوسی ، ابن زهره ، ابوالصلاح حلبی ، سلار ، قاضی ابن براج و ابن ادریس عجلی (بنابر نظر برخی)» را شامل می شود.
دیدگاه فقهای امامیه
مشهور فقهای امامیه اعتقاد دارند شهرت عملی قدما موجب جبران ضعف سند روایت ضعیف، و اعراض مشهور قدما از عمل به روایتی، موجب ضعف روایت صحیح می گردد، هر چند برخی با این امر مخالفت نموده اند.
دلیل حجیت شهرت عملی قدما
...